Brytyjsko-amerykańska grupa lotniskowcowa

Chodzi o element lotniczy z samolotami wielozadaniowymi krótkiego startu i pionowego lądowania F-35B oraz niszczyciel rakietowy USS The Sullivans klasy Aegis typu Arleigh Burke. Na razie nie wiadomo ile amerykańskich samolotów będzie przenoszonych przez dumę Royal Navy, ani czy wraz z amerykańskimi będą przenoszone analogiczne maszyny brytyjskie. Jest to niewykluczone biorąc pod uwagę, że Wielka Brytania odebrała już 15 F-35B, a Queen Elisabeth może przenosić do 40 statków powietrznych, przy czym typowo ma to być około 20 samolotów, a resztę mają stanowić wiropłaty (AW101 Merlin i AW159 Wildcat).

Np. we wrześniu ubiegłego roku z lotniskowca tego operowały w czasie ćwiczeń maszyny z amerykańskiego dywizjonu 21. Dywizjonu uderzeniowego Marines (Wake Island Avengers, 10 maszyn), ale także z pierwszej jednostki brytyjskiej na tym typie, z dywizjonu 617 (Dambusters).

Ćwiczenie to miało prowadzić do poprawienia interoperacyjności między siłami obydwu państw. Nie inaczej jest z zresztą z zapowiadanym wyjściem brytyjskiej Carrier Strike Group 2021 w morze. Jak zapewniają Brytyjczycy obecność samolotów Marines nie wynika z tego, że brytyjska grupa lotnicza nie jest gotowa, ale z ćwiczenia interoperacyjności. Celem jest sprawienie, żeby nie było ważne czy F-35 z USA będą lądowały na brytyjskim, czy amerykańskim okręcie. Mają tam osiągać gotowość do działania w podobnym reżimie czasowym. Ma to działać także w drugą stronę.

Wstępną gotowość operacyjną Carrier Strike Group 2021 ogłoszono 4 stycznia br. Jak powiedział premier Boris Johnson ma ona operować na akwenach Morza Środziemnego, Oceanu Indyjskiego i Pacyfiku. Pełna gotowość operacyjna grupy ma zostać osiągnięta w grudniu 2023 roku.