Baltexpo 2017: Polski bezzałogowy autonomiczny pojazd podwodny

Pojazd powstał w ramach projektu „Model obiektu wodnego typu stealth o innowacyjnych rozwiązaniach w zakresie kształtu, konstrukcji i materiałów decydujących o jego trudno-wykrywalności” (PBS3/A6/27/2015) finansowanego przez Narodowe Centrum Badań i Rozwoju. W ramach tego zadania opracowana została koncepcja i prototyp (demonstrator technologii) pojazdu AUV-S, który może być wykorzystywany do zadań militarnych takich jak rozpoznanie, patrolowanie, wsparcie działań specjalnych czy misji bojowych, jak również do zastosowań cywilnych.

Przewiduje się, że AUV-S będzie miał trzy wersje, różniące się przede wszystkim wielkością. W obecnej konfiguracji demonstrator technologii wyposażony ma być w napęd, ze źródłem energii, system balastowy i stabilizacji, urządzenia sterowania, nawigacji i łączności, system określania pozycji oraz sensory. W razie potrzeby jego wyposażenie obejmować będzie również inne systemy zadaniowe.

Podstawowa wersja pojazdu będzie miała masę 180-360 kg i wymiary (dł. x szer. x wys.) 2,2x1,1x0,35 m, zaś większa 500-900 kg przy wymiarach 4,4x2,2x0,7 m. Obie wersje AUV-S mają się poruszać na głębokości 3 m z prędkością 0,5-2,0 m/s. Minimalny czas ich misji zależny od zanurzenia, zmian pozycji i prędkości ma wynosić 1-2 godziny. W przypadku przejścia pojazdu w stan czuwania zwiększy się on do 6 godzin. Już na etapie projektowania zakłada się, że pojazdy te będą mogły być przenoszone przez śmigłowiec, co zdecydowanie zwiększy ich zasięg operowania.

Większa wersja AUV-S, ma być uzbrojona w miniaturowe superkawitacyjne torpedy o napędzie rakietowym MTSK, których koncepcja została opracowana wspólnie przez naukowców z Politechniki Gdańskiej, Wojskowej Akademii Technicznej oraz Akademii Marynarki Wojennej. Torpeda ta ma mieć długość 1,7 m, średnicę 70 mm i osiągać prędkość 47 m/s. Osiągnięcie takiej szybkości możliwe będzie, dzięki wykorzystaniu efektu superkawitacji. Polega on na tym, że pocisk porusza się nie w wodzie, a w wytworzonym przez siebie gazowym bąblu, dzięki czemu musi on pokonać dużo mniejsze tarcie, a tym samym jego prędkość może być większa.