Jak się okazuje pierwsze efekty programów dotyczących sieciocentryczności już zostały wdrożone i są testowane bojowo. Ujawniono m.in., że w czasie działań w Libii wysłani tam żołnierze piechoty morskiej wykorzystywali w minikomputerach GPS z mapą elektroniczną specjalną, niewielką aplikację KILSWITCH (Kinetic Integration Lightweight Software Individual Tactical Combat Handheld). Oprogramowanie to pozwalało im pod ogniem na łatwe określenia wskazania celów i na zlokalizowania najbliżej położonych własnych systemów ogniowych i pododdziałów.

Okazuje się jednak, że aplikacja KILSWITCH jest jedynie częścią szerszego programu PCAS (Ciągłego Bliskiego Wsparcia Powietrznego – Persistent Close Air Support). Jego celem jest zapewnienie jak najlepszego, bezpośredniego wsparcia z powietrza dla amerykańskich żołnierzy, którzy znajdą się pod ostrzałem przeciwnika.

Amerykanie zamierzają iść jeszcze dalej i chcą jak najbardziej obniżyć poziom, z jakiego ich żołnierze będą mogli być rejestrowani w systemie i bezpośrednio z niego korzystać. Są więc realizowane programy takie jak PCAS, które mają pomóc amerykańskim żołnierzom w stosunkowo krótkim czasie, ale są też programy długofalowe, całkowicie zmieniając sposób działania własnych pododdziałów.

Przedstawiciele agencji DARPA podkreślają, że zamierzają  w ten sposób mocno wyprzedzić potencjalnego przeciwnika. Pomóc w tym może np. program SXCT (Squad X Core Technologies), którego celem jest przyspieszenie rozwoju nowych, lekkich, zintegrowanych systemów, zapewniających nawet niewielkim pododdziałom piechoty (infantry squads) utrzymywanie przewagi taktycznej, głównie poprzez zwiększenie mobilności i świadomości sytuacyjnej.

Poprzez program SXCT próbuje się doprowadzić do sytuacji, w której:

• atakujący przeciwnik będzie wykrywany i zatrzymywany w odległości większej niż 1000 m (0,6 mili) od własnych pozycji bez zwiększania ilości sprzętu przenoszonego przez żołnierzy (co mogłoby negatywnie wpłynąć na skuteczność prowadzenia misji);
• nawet najmniejsze pododdziały będą miały możliwość rozpoznania i zakłócania systemów łączności przeciwnika;
• w każdej chwili będzie można otrzymać wskazanie pozycji wszystkich swoich kolegów z dokładnością co najmniej 6 m.

To ciągłe rozumienie i kontrolowania sytuacji przez żołnierzy ma zapewnić m.in. obraz video pozycji nieprzyjaciela przekazywany z różnego rodzaju dronów, w tym mających rozmiary owadów.

Chcąc przybliżyć swoje zamierzenia agencja DARPA zaprezentowała trzy komputerowe obrazy przedstawiające sposób działania niewielkich pododdziałów piechoty z nowymi rozwiązaniami. Na pierwszym widać amerykańskich żołnierzy, którzy posuwają się do przodu nieobciążeni niepotrzebnym sprzętem i amunicją, który transportuje dla nich robot przypominający psa oraz wykorzystujących obraz sytuacji przekazywany z dwóch miniaturowych dronów powietrznych.

Na kolejnych dwóch ilustracjach widać przyszły sposób współdziałania poszczególnych żołnierzy i platform (statki powietrzne, pojazdy itd.) po włączeniu ich do jednego system sieciocentrycznego.