Żołnierskie zarobki cz. 2 - służba poza granicami kraju [ANALIZA]

Wracamy do tematu wojskowych uposażeń. Po analizie zarobków, które przysługują w kraju przyszedł czas na prześwietlenie wynagrodzeń na misjach zagranicznych. Siły Zbrojne RP od lat pięćdziesiątych ubiegłego wieku uczestniczą w misjach poza granicami państwa. Pełnią służbę pod auspicjami Organizacji Narodów Zjednoczonych, Unii Europejskiej i NATO. Żołnierze wykonują zadania z narażeniem życia i zdrowia. Poza żołnierzami zadania w polskich kontyngentach wojskowych wykonują także pracownicy wojska. Szacunki ekspertów pokazują, że w ciągu blisko 80 lat w misjach poza granicami kraju uczestniczyło ponad 100 tysięcy polskich żołnierzy. W działaniach tych poległo 120 Polaków (119 żołnierzy oraz ratownik medyczny), a ponad tysiąc zostało rannych lub poszkodowanych. Niewątpliwie obowiązki wykonywane są zatem w warunkach niebezpiecznych, a żołnierze i pracownicy wojska narażeni są na utratę życia i zdrowia. 

Służba poza granicami państwa

Czas pełnienia zawodowej służby wojskowej to nie tylko służba w kraju, ale również służba poza jego granicami. W tym przypadku żołnierzom przysługuje dodatkowa należność zagraniczna. Jest ona wypłacana niezależnie od uposażenia przysługującego w Polsce. Wysokość należności zagranicznej uzależniona jest od stopnia wojskowego oraz stanowiska służbowego, na którym żołnierz pełni służbę poza granicami państwa. Należność ta jest wolna od podatku i wypłacana zgodnie z tabelami należności pieniężnych w Polskich Kontyngentach Wojskowych. Wysokość należności różni się w zależności od rejonu wykonywania zadań (strefa działań wojennych, strefa klimatyczne, rodzaj wykonywanych zadań). Za rejony najbardziej niebezpieczne aktualnie uznawane są Afganistan i Irak. Żołnierze i pracownicy wykonujący zadania na terenie tych państw mogą liczyć na dodatek wojenny związany z wykonywaniem zadań w rejonach uznawanych za strefę działań wojennych. Ważnym elementem należności zagranicznej jest także tzw. dodatek klimatyczny – czyli zwiększenie przyznawane przez MON i dowódców PKW.

Wysokość należności zagranicznej

Przysługująca żołnierzowi zawodowemu lub pracownikowi wojska należność zagraniczna wyliczana jest jako rezultat iloczynu mnożnika (wskaźnik przypisany do stanowiska – od 1,50 dla szeregowego po 6,00 dla generała broni) i stawki najniższego uposażenia dla żołnierza zawodowego (kwota 4 110 zł) i powiększona o zwiększenie należności przyznawane przez Ministra Obrony Narodowej (od 20 do 70 proc. najniższego uposażenia żołnierza zawodowego) oraz o zwiększenie należności przyznawane przez dowódcę kontyngentu wojskowego (od 10 do 30 proc. najniższego uposażenia żołnierza zawodowego), a w przypadku misji w Afganistanie i Iraku powiększona o obligatoryjny dodatek wojenny (3 proc. dziennie) z możliwością jego zwiększenia (do 2 proc. dziennie).

Świadczenia wypłacane żołnierzom i pracownikom wojska różnią się zatem w zależności od rejonu, w którym wykonują oni swoje zadania. Jak wygląda to w poszczególnych kontyngentach wojskowych?

Afganistan i Irak 

Zakres należności zagranicznej z uwzględnieniem dostępnych zwiększeń oraz dodatku wojennego:

TABELA 1 

Liban

Zakres należności zagranicznej z uwzględnieniem zwiększeń (w tym zwiększenia przyznanego przez MON na poziomie 70 proc.):

TABELA NR 2

Pozostałe kontyngenty

(aktualnie to PKW: Rumunia, KFOR, Łotwa, EUFOR ALTHEA, EUTM RCA oraz IRINI)

Zakres należności zagranicznej z uwzględnieniem możliwych zwiększeń:

TABELA NR 3

Podsumowanie

Czy należności zagraniczne są adekwatne do zagrożeń i niebezpieczeństw z jakim spotykają się pełniąc służbę pod auspicjami NATO, Unii Europejskiej i ONZ? Trudno o jednoznaczną odpowiedź na tak postawione pytanie. Z jednej strony trudno ocenić ryzyko związane z wykonywaniem zadań poza granicami państwa. Z drugiej strony należności zagraniczne nie są opodatkowane, a żołnierze poza należnością zagraniczną otrzymują także uposażenie przysługujące z tytułu pełnienia służby na krajowych stanowiskach. Służba poza granicami państwa to niewątpliwie wyjątkowy sprawdzian umiejętności, szansa na podwyższenie kwalifikacji, a jednocześnie czas rozłąki z rodziną i najbliższymi oraz wyższe zagrożenie utraty życia i zdrowia.