Ukraina: nowe życie armaty lotniczej

Montaż na pojazdach uzbrojenia lotniczego nie jest niczym nowym w kontekście wojny na Ukrainie, gdzie każda ze stron w ramach improwizowanych konstrukcji pokazała już kilka tego typu rozwiązań. W połowie grudnia zeszłego roku Połączona Brygada Strzelców Sił Powietrznych Ukrainy pochwaliła się stworzeniem nowego rozwiązania w postaci dwulufowej armaty lotniczej GSh-23 kal. 23 mm osadzonej w stanowisku strzeleckim, które umieszczono na samochodzie wielozadaniowym HMMWV. Za jej pomocą ćwiczono prowadzenie ognia bezpośredniego i pośredniego z wykorzystaniem rozpoznawczych bezzałogowców.

Aby możliwe było sensowne użycie armaty na pojeździe, konieczne było skonstruowanie dla niej odpowiedniej podstawy z urządzeniem podającym amunicję oraz jej magazynem. Nie jest znany typ zamontowanego celownika do niej. Strzelca chroni pancerna osłona o niewiadomym poziomie ochrony. Tego typu zestaw pozwala na rażenie celów lądowych oraz zapewne powietrznych, chociaż nie jest znany kąt wychylenia działa w pionie. Skąd Ukraińcy wyciągnęli tego typu uzbrojenie? Prawdopodobnie pochodzi ono z któregoś wycofanego przed laty myśliwca, śmigłowca lub bombowca.

GSh-23 to radziecka dwulufowa armata lotnicza kal. 23 mm opracowana jako następca konstrukcji NR-23 i R-23 w latach 60 XX wieku i wdrożona do służby w 1965 roku. Działa ona na zasadzie Gasta, gdzie przeładowanie jednej z luf odbywa się przy pomocy energii gazów prochowych z drugiej. Można za jej pomocą zwalczać cele na dystansie do 2000 metrów, jednak przy wykorzystaniu do strzelania ogniem pośrednim zasięg ten zwiększa się do 6 km. Szybkostrzelność GSh-23 określono na 500-3600 pocisków na minutę. Tego typu uzbrojenie jest obecne na wyposażeniu (jako broń pokładowa lub dołączana w zasobniku) takich maszyn jak m.in. myśliwce MiG-21, MiG-23, J-22, JF-17, HAL Tejas lub bombowców Tu-22, Tu-95, Tu-142 oraz śmigłowców Mi-24WP, Mi-35 i W-3 Sokół.