Kolumna rosyjskiej artylerii rakietowej zmierza na front

Wieloprowadnicowe wyrzutnie rakiet kal. 122 mm BM-21 są najczęściej stosowaną i najczęściej traconą przez Rosjan tego typu konstrukcją. Dotychczas bezpowrotnie utracono ich (według danych serwisy Oryx) około 210 egzemplarzy. Mimo to z racji na posiadanie w rezerwie przed inwazją na Ukrainę około 1700 wyrzutni możliwe jest ich stopniowe uzupełnianie. Jak widzimy na poniższym materiale wideo, przywrócone do służby tudzież wyremontowane po walkach Grady otrzymały dodatkowy pancerz siatkowy mający chronić je przed atakami dronów FPV na kabinie załogi oraz samej wyrzutni. Mimo wdrożenia kilka lat temu unowocześnionej wersji BM-21 w postaci Tornada-G, to proces ich wytwarzania nie jest na tyle wydajny, aby Rosjanie mogli nawet częściowo rezygnować z remontów klasycznych Gradów. Oprócz nich na wideo widzimy zamykającą kolumnę cysternę na podwoziu samochodu ciężarowego rodziny KamAZ.

BM-21 Grad to radziecka samobieżna wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet kalibru 122 mm opracowana na początku lat 60. XX w. w celu zastąpienia systemu BM-14. Grad posiada 40 wyrzutni pocisków rakietowych, po 10 w czterech rzędach, które w zależności od typu efektora mogą zostać wystrzelone na odległość 20-45 km. Prowadnice mogą być naprowadzane elektrycznie lub ręcznie, a czas wystrzelenia pełnej salwy wynosi 20 sekund. Wyrzutnię osadzono na podwoziu samochodu ciężarowego Ural-375D z napędem 6x6. Napędza go chłodzony cieczą silnik benzynowy w układzie V8 o mocy 180 KM. Na drodze utwardzonej pojazd osiąga prędkość maksymalną 75 km/h, zaś jego zasięg wynosi 750 km. Później rozpoczęto instalację wyrzutni na podwoziu Ural-4320, również w konfiguracji 6x6. Obecnie BM-21 to najbardziej rozpowszechniona wieloprowadnicowa wyrzutnia rakiet na świecie, który doczekała się wielu wersji lokalnych, jak choćby czechosłowackiej RM-70 czy polskiej WR-40 Langusta.