Technologie
Turcja: Udany test systemu przeciwlotniczego HISAR-O
Sukcesem zakończyły się próby ogniowe tureckiego systemu przeciwlotniczego średniego zasięgu HISAR-O+. Jak informuje Ismail Demir, szef dyrektoriatu przemysłu obronnego Turcji, pociski raziły cele powietrzne na maksymalnym dystansie. Nowy system ma być gotowy do produkcji jeszcze w 2021 roku.
System HISAR-O+ miał zostać przetestowany w ostatnich dniach na poligonie w zakresie rażenia celów powietrznych na dystansie do 25 km. Efektorem jest opracowana przez koncern Roketsan rakieta z dwustopniowym silnikiem i podwójnym systemem naprowadzania. W pierwszej fazie rakieta leci w stronę celu w oparciu o dane podawane stale przez wyrzutnię za pośrednictwem radiolinku, natomiast w końcowej fazie naprowadzana jest na podczerwień, podobnie jak rakiety krótkiego zasięgu HISAR-A+. Oba typy pocisków są spokrewnione i różnią się przede wszystkim donośnością.
System HISAR-A+ ma razić cele na dystansie do 15 km i pułapie 8 tys. metrów, stanowiąc niższą warstwę wielopoziomowego systemu obrony powietrznej. Oficjalnie w grudniu 2020 roku przeszedł testy państwowe i w 2021 roku pierwsza bateria ma wejść na uzbrojenie tureckich sił zbrojnych.
Wyższy poziom warstwowej ochrony na dystansie do 25 km ma stanowić system HISAR-O+, który w bieżącym roku powinien zakończyć testy państwowe i również trafić na uzbrojenie. Częścią systemu oprócz pocisku jest też radar AESA Kałkan firmy Aselsan oraz system kierowania ogniem, który jest zdolny do jednoczesnego śledzenia 60 celów.
Bateria HISAR-O+ uzbrojona jest w 18 rakiet. Każda wyrzutnia, zainstalowana na samochodzie ciężarowym wysokiej mobilności w układzie 6x6, uzbrojona jest w 6 pocisków gotowych do startu. Oprócz 3 wyrzutni w skład baterii wchodzi stanowisko kierowania ogniem, stacja radiolokacyjna średniego zasięgu oraz optoelektroniczy, pasywny system śledzenia. System ma być skuteczny w zwalczaniu nie tylko śmigłowców i samolotów, ale również pocisków balistycznych i manewrujących oraz bezzałogowców.
Programy HISAR-A i HISAR-O stanowią element szerszego tureckiego programu tworzenia wielowarstwowej obrony przeciwlotniczej w oparciu o krajowe rozwiązania. Niższe piętro, na poziomie bardzo krótkiego zasięgu, ma tworzyć artyleryjski system Korkut, wprowadzony do służby w 2019 roku. Podobnie jak HISAR-A jest on instalowany na opancerzonym pojeździe gąsienicowym ACV-30 (lokalna modyfikacja M113). Korkut uzbrojony jest w dwie armaty Oerlikon KDC-02 kal. 35 mm natomiast HISAR-A+ przenosi cztery pociski rakietowe o zasięgu do 15 km w pionowych wyrzutniach. Oba pojazdy posiadają własne radary kierowania ogniem.
