Przeciwpancerny NLAW. Co Wielka Brytania dostarczyła Ukrainie? [AKTUALIZACJA]

W świetle coraz groźniejszego zachowania Rosji i oprócz naszego stałego wsparcia, Wielka Brytania zapewnia nowy pakiet bezpieczeństwa w celu zwiększenia zdolności obronnych Ukrainy. \[...\] To wsparcie obejmuje tylko broń krótkiego zasięgu i uzbrojenie wyraźnie defensywne. Nie jest ono bronią strategiczną i nie będzie stanowić zagrożenia dla Rosji. Ta broń może być używana wyłącznie do samoobrony.
Ben Wallace, Minister Obrony Wielkiej Brytanii

AKTUALIZACJA 19.01 10:10 Ministerstwo obrony Ukrainy potwierdziło, że dostarczony system to właśnie NLAW.

NLAW, czyli New Generation Light Anti Tank Weapon to jednorazowe wyrzutnie pocisków kierowanych o masie 12,5 kg, przeznaczone do zwalczania ciężko opancerzonych pojazdów bojowych, w tym współczesnych czołgów podstawowych, również w ruchu. Przy zasięgu skutecznego zwalczania celów ruchomych od 20 do 600 m a nieruchomych nawet 800 m jest to system który wypełnia lukę pomiędzy granatnikami przeciwpancernymi i cięższymi, droższymi przeciwpancernymi pociskami kierowanymi, takimi jak Spike, Javelin czy TOW. Przy tym NLAW może razić cel zarówno atakiem na wprost jak i z górnej półsfery (top attack).

W Wielkiej Brytanii NLAW to podstawowy środek przeciwpancerny piechoty, używany już na szczeblu pododdziału (od drużyny w górę). Cięższe ppk Javelin są co do zasady na poziomie batalionu, ale też np. w pododdziałach rozpoznawczych. Przykładowo, kompania rozpoznawcza obecna w Polsce w ramach wzmocnionej wysuniętej obecności NATO ma zarówno Javeliny jak i NLAW. Inne państwa użytkujące NLAW, jak choćby Szwecja i Finlandia używają tego systemu obok nie tylko ppk, ale i lżejszych granatników jednorazowego użytku (AT-4 czy M72) oraz cięższych granatników wielokrotnego użytku. Istnieją więc różne sposoby na umieszczenie NLAW w strukturach pododdziałów..

Wyrzutnia systemu NLAW jest jednorazowa, procedura przygotowania do strzału jest szybka i prosta, a system naprowadzania zapewnia wysokie prawdopodobieństwo zniszczenia ruchomego celu pierwszym strzałem. System naprowadzania działa na zasadzie PLOS (Predicted Line of Sight - Przewidywanej Linii Celowania). Oznacza to, że w wypadku ataku na cel ruchomy, na przykład wóz bojowy, strzelec śledzi cel przez kilka sekund utrzymując na nim znacznik, a po odpaleniu pocisk kierowany jest według przewidywanej trajektorii jazdy atakowanego pojazdu. Na dystansie do 600 metrów zapewnia to wysoką szansę trafienia i odporność na środki zakłócające. Oznacza to również, że jest to broń typu „wystrzel i zapomnij". Po jego odpaleniu operator może natychmiast zmienić stanowisko.

Pocisk kalibru 102 mm startuje z wyrzutni „na zimno", a silnik marszowy uruchamiany jest dopiero po przebyciu kilku metrów. Pozwala to na bezpieczne odpalanie NLAW z zamkniętych pomieszczeń o relatywnie niewielkiej kubaturze, co jest istotne np. podczas walki w mieście lub korzystania z umocnionych pozycji. Równie istotny jest bardzo krótki czas przygotowania wyrzutni do użycia, liczony w sekundach. Odpalony pocisk może zmierzać bezpośrednio do celu lub wykonać tak zwany „top attack" czyli poruszać się około 1 metra ponad linią celowania i dzięki zapalnikowi zbliżeniowemu zaatakować cel od góry. Przy penetracji wynoszącej według producenta ponad 500 mm zapewnia to skuteczne zwalczanie co najmniej zdecydowanej większości typów rosyjskich czołgów, również chronionych pancerzem reaktywnym.

W sytuacji ewentualnego wybuchu konfliktu na Ukrainie wyrzutnie jednorazowe NLAW mogą okazać się skutecznym uzupełnieniem możliwości przeciwpancernych w jednostkach ukraińskich. Pod względem możliwości znajda się pomiędzy RPG-7 oraz granatnikami jednorazowymi a pociskami kierowanymi, takimi jak Skif, Korsar czy Javelin. Nie bez znaczenia jest tu również prosta obsługa. To znacznie uprości i przyspieszy szkolenie, które ma być prowadzone przez brytyjskich instruktorów. Dostawy tej broni już się rozpoczęły. Pierwsze z nich przeprowadzono z pomocą samolotów transportowych C-17 Globemaster III, które wykonały loty z Wielkiej Brytanii na Ukrainę omijając terytorium Niemiec, co wywołało kontrowersje w odniesieniu do działań Berlina. Władze Republiki Federalnej stwierdziły jednak, że Brytyjczycy nie występowali o zgodę na lot z amunicją, co potwierdziła również strona brytyjska.