Singapur kończy swój program „Miecznik”

Uroczystość podniesienia bandery na trzech bojowych okrętach nawodnych RSS „Fortress”, RSS „Dauntless” i RSS „Fearless” odbyła się w bazie singapurskiej marynarki wojennej Tuas w obecności ministra pracy i wiceministra spraw wewnętrznych Josephine Teo oraz dowódcy singapurskiej marynarki wojennej kontradmirała Lew Chuen Honga. Wydarzeniu nadano duże znaczenie, ponieważ Singapur zakończył w ten sposób z sukcesem program budowy aż ośmiu nowoczesnych jednostek pływających, które znacząco zwiększyły zdolności singapurskich sił morskich.

Dodatkowo osiem okrętów wprowadzono w rekordowo krótkim okresie - zaledwie czterech i pół roku od podniesienia bandery na pierwszej, prototypowej jednostce RSS „Independence” (5 maja 2017 r.). Sukces jest tym większy, że wszystko to zrealizowano we własnej stoczni ST Marine w Benoi w rejonie przemysłowym Jurong. Okręty zostały zbudowane zgodnie z projektem opracowanym wspólnie ze szwedzkim koncernem Saab oraz singapurską agencją nauki i technologii obronnych DSTA Defense Science and Technology Agency). Wyraźnie podkreśliła to w swoim wystąpieniu minister Josephine Teo określając jednostki typu Independence jako: „…kwintesencja Singapuru … były projektowane i budowane w Singapurze przez Singapur i dla Singapuru”.

Pomimo mylącego określenia klasy (okręt do działań przybrzeżnych) i typu (Independence) singapurskie jednostki nie wywodzą się wcale z amerykańskich okrętów LCS (Littoral Combat Ship), ale z wykorzystywanych w Szwecji trudnowykrywalnych korwet typu Visby. Świadczą o tym zresztą nie tylko kształt (podporządkowany pod wymagania stealth), wyposażenie i konstrukcja, ale również wielkość. Okręty LMV mają bowiem wyporność 1200 ton i długość 80 m, a szwedzkie korwety typu Visby: wyporność 600 ton i długość 72,8 m, natomiast wykorzystywane w US Navy okręty do działań przybrzeżnych LCS typu Independence: wyporność 2800 ton i długość 127 m.

Pomimo tych różnic w wielkości okręty singapurskie wyraźnie wyprzedzają swoje amerykańskie odpowiedniki (biorąc pod uwagę nazwę) jeżeli chodzi o możliwości stricto bojowe. Mimo, że zgodnie z założeniami jednostki typu LMV miały zastępować wycofane już ze służby okręty patrolowe typu Fearless (o wyporności około 550 t).

W rzeczywistości zamienniki wcześniejszych patrolowców są obecnie pełnowartościowymi, wielozadaniowymi korwetami, których stałym uzbrojeniem są m.in.: dziobowa armata OTO Melara Super Rapid kalibru 76 mm, zdalnie sterowana armata Typhoon kalibru 25 mm (koncernu Rafael), dwa zdalnie sterowane karabiny maszynowe Hitrole kalibru 12,7 mm, dwa działka wodne, dwa „działka” akustyczne LRAD 1000RX (Long Range Acoustic Device) oraz znajdująca się na dziobie wyrzutnia pionowego startu dla 12 rakiet przeciwlotniczych Mica VL. Nie ma natomiast na nich uzbrojenia do zwalczania okrętów podwodnych.

W działaniach abordażowo-inspekcyjnych i antypirackich niewątpliwą pomocą jest zabudowanie na rufie lądowiska dla średniego śmigłowca oraz zabezpieczenie miejsca dla dwóch łodzi sztywnodennych – w tym dla bezzałogowych, uzbrojonych łodzi patrolowo-strażniczych Protector USV. Wszystkie te systemu uzbrojenia są zabezpieczone przez rozbudowany i zintegrowany system obserwacji technicznej. Jego główne elementy ukryto w zakrytym maszcie, co z jednej strony chroni sensory przed szkodliwym środowiskiem morskim, a jednocześnie zapewnia do nich łatwiejszy dostęp w czasie konserwacji i napraw.

System ten obejmuje: radar trójwspółrzędny NS100 3D z aktywną anteną AESA (koncernu Thales), radar nawigacyjny SharpEye (firmy Kelvin Hughes) oraz śledzącą głowicę optoelektroniczną Stelop Compass D współpracującą z systemem obserwacji i nadzoru Stelop 360.

Szeroko wprowadzona automatyzacja oraz z założenia ograniczone codzienne czynności konserwacyjne systemów okrętowych pozwoliło Singapurczykom na zmniejszenie stałej załogi na LMV tylko do 23 osób, zwiększanej do 30 w przypadku realizowania skomplikowanych misji. Było to możliwe m.in. poprzez połączenie w jednym miejscu zintegrowanego mostka, stanowiska sterowania napędem MCR (Machinery Control Room) oraz zintegrowanego centrum dowodzenia ICC (Integrated Command Centre).

Napęd typu CODAD (combined diesel and diesel) w skład którego wchodzą cztery silniki diesla MTU 20V 4000 M93L z całkowitą mocą 17200 kW pozwala na poruszanie się z maksymalną prędkością 27 węzłów. Zakres zadań okrętów można zwiększyć przez dodanie specjalnych modułów zadaniowych. Już mówi się o tzw. module medycznym HADR (Humanitarian and Disaster Relief) do misji humanitarnych, module rozpoznania ISR (intelligence, surveillance and reconnaissance) oraz module przeciwminowym MCM (mine countermeasures).

Chcąc usprawnić i przyspieszyć nawet o 60% szkolenie załóg dla aż ośmiu okrętów, program LMV obejmował nie tylko budowę ośmiu korwet, ale również specjalnego centrum szkolenia LMV SimCen (LMV Simulation Centre), które przejęło nazwę byłego okrętu patrolowego typu Fearless - RSS „Daring”. Jego najważniejszym elementem są dwa symulatory-makiety Zintegrowanego Centrum Dowodzenia ICC, mieszczące się w ekranowanych salach zapewniających „wirtualną” obserwację w zakresie 360 stopni.

Zobrazowanie zewnętrzne zapewnia 15 projektorów o wysokiej rozdzielczości i ciągły ekran o wysokość 4,1 m przy średnicy 25 m. Na ekranie tym jest wyświetlane zobrazowanie „z bulajów”, z którymi załoga stykać się będzie w czasie realnych działań podczas realizacji różnego rodzaju zadań na morzu, w tym pokazujące efekty pracy zespołu szkolącego się w symulatorze, uwzględniające falowanie, manewry, opady i zmiany widoczności (np. z powodu zadymienia).

Wewnątrz pomieszczenia rozmieszczono wszystkie konsole i ekrany znajdujące się w realnych centrach dowodzenia okrętów LMV. Na tych konsolach symulowane są realne obrazy z sensorów oraz okrętowego systemu walki. W szkoleniu wykorzystywane są również gogle wirtualnej rzeczywistości dla marynarzy działających „poza” Zintegrowanym Centrum Dowodzenia.

Wszystko zostało tak zaprojektowane, by można było szkolić pojedynczych marynarzy, grupy operatorów jakiejś konkretnej specjalności czy nawet obsadę całego ICC. By jak najbardziej urealnić szkolenie wprowadzono również system dźwiękowy, który odzwierciedla hałas otoczenia, samego okrętu i systemów uzbrojenia.