Umowa podpisana. Pierwszy Tytan trafi do armii za cztery lata

Umowa podpisana 26 czerca 2014 roku jest wynikiem negocjacji, które trwały od lutego do maja bieżącego roku. Główną kwestią pozostająca do rozstrzygnięcia było to, kto będzie dysponentem praw intelektualnych do stworzonego systemu i na jakich zasadach będą one udostępniane. Pieniądze na opracowanie systemu Tytan pochodzą z NCBiR i MON oraz ze środków własnych firm należących do konsorcjum.

Zgodnie z ostatecznym porozumieniem, wykonawca przekaże zamawiającemu pełne prawa do elementów systemu opracowanych za fundusze pochodzące od skarbu państwa. MON otrzyma też licencję na wszelkie wyroby wchodzące w skład ukompletowania Tytana, sfinansowane ze środków własnych firm należących do konsorcjum. Ważnym elementem umowy jest również to, że MON zobowiązał się do zakupu niemal 14 tys. zestawów Tytan w latach 2018-2022. Dzięki temu finansowanie programu w latach 2014-2022 (koniec dostaw zestawów) może osiągnąć sumę nawet 5 mld zł.

Aby było to możliwe, prace nad systemem mają zostać zrealizowane do końca 2017 roku. Będą one w obecnej fazie polegać przede wszystkim na zintegrowaniu poszczególnych komponentów i dopracowane tak, aby harmonijnie współdziałały. Równolegle opracowana ma zostać także nowa ochrona balistyczna żołnierza, umundurowanie, oprogramowanie i zintegrowany system zasilania.

Tytan ma wejść na wyposażenie Wojska Polskiego początkowo w swojej wersji podstawowej, bez monitorowania stanu zdrowia żołnierza. Z czasem element ten, i inne nowe komponenty, mają zostać dodane a pierwsze systemy łączności, celowania, wymiany danych itp. będą systematycznie udoskonalane. Jak powiedział prezes PCO prof. Ryszard Kardasz prace nad kolejnymi generacjami wyposażenia już trwają. Prototypy Zaawansowanego Indywidualnego Systemu Walki kr. Tytan będą testowane przez żołnierzy 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej, która o dawna uczestniczy w badaniach wielu nowoczesnych rozwiązań. 

Jak informuje MON, w momencie wprowadzenia na wyposażenie system będzie:
•       wykorzystywał technologie cyfrowe, zawansowane przyrządy obserwacji i środki łączności;
•       posiadał modułową broń, osłony balistyczne i sensory zwiększające bezpieczeństwo 
i możliwości bojowe żołnierzy;
•       zapewniał optymalną integrację nowoczesnych elementów uzbrojenia i wyposażenia żołnierzy, połączoną z profesjonalnym przygotowaniem i zarządzaniem działaniami bojowymi;
•       współdziałał z systemami łączności i informatycznymi instalowanymi w pojazdach lądowych oraz statkach powietrznych (śmigłowce, BSL);
•       umożliwiał włączenie w systemy dowodzenia, rozpoznania i obiegu taktycznej informacji, w tym współpracę z systemem BMS;
•       systemem otwartym, tzn. przygotowanym do rozbudowy i modernizacji w przyszłości, wykorzystując postęp w zakresie rozwoju nowych technologii, doświadczenia zdobyte podczas szkolenia, a także prowadzenia działań bojowych w misjach pokojowych i stabilizacyjnych.

Tego typu zakres możliwości stanowi całkowicie nową jakość w Wojsku Polski, choć dzisiaj, w 2014 roku, gdy w użyciu są już systemy „żołnierzy przyszłości”, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Francji czy Niemczech, trudno mówić o nowatorstwie TYTANA. Z drugiej strony wiele państw (np. Hiszpania) nie osiągnęły jeszcze takiego poziomu zaawansowania jak Polska w zakresie podobnych systemów. Prowadzenie własnego, ambitnego programu może doprowadzić do stworzenia całego szeregu atrakcyjnych produktów eksportowych polskiego przemysłu zbrojeniowego i wpłynąć na podniesienie atrakcyjności jego oferty. 

Maciej Szopa