Święto Wojska Polskiego: nowoczesne czołgi, "zmech" z tyłu [KOMENTARZ]

Czołgi

Na łamach portalu Defence24 wielokrotnie pisaliśmy, o perspektywach polskiej floty pancernej. Faktycznie do roku 2030 przy obecnie zawartych i realizowanych umowach, perspektywy dość wyglądają korzystnie.

Przypomnijmy, zgodnie z obecnie zawartymi umowami, Polska kupiła 726 nowych czołgów podstawowych K2 Black Panther i M1 Abrams, do tego dojdzie flota 233 czołgów Leopard 2, tym samym do roku 2030, Wojsko Polskie posiadać będzie 959 nowoczesnych czołgów:

• 296 K2GF,
• 64 K2PL
• 116 M1A1FEP (z perspektywą modernizacji do standardu M1A2SEPv3),
• 250 M1A2SEPv3,
• 128 Leopard 2PL,
• 105 Leopard 2A5.

Do 2030 w zasobach Wojska Polskiego mogą pozostawać również pewne ilości czołgów T-72 i PT-91, również na łamach portalu, pisaliśmy o możliwych sposobach zagospodarowania tych przestarzałych lub starzejących się konstrukcji.

To pozwoli zbudować solidny fundament dla wojsk pancernych, a w kolejnych latach, w momencie gdy zwolnią się kolejne środki finansowe, możliwe będą zamówienia kolejnych czołgów K2PL w ramach kolejnych umów wykonawczych.

Flotę czołgów uzupełnią także pojazdy specjalistyczne, które mają zapewniać im wsparcie w postaci wozów zabezpieczenia technicznego, mostów towarzyszących i maszyn saperskich. One pozwolą na wykorzystania pełnego potencjału naszych czołgów:

• 38 wozów zabezpieczenia technicznego M88A2,
• 25 mostów samobieżnych M1110,
• 25 czołgów saperskich M1150,
• 31 wozów zabezpieczenia technicznego K2 ARV,
• 25 mostów samobieżnych K2 AVLB,
• 25 czołgów saperskich K2 AEV,
• 28 wozów zabezpieczenia technicznego Bergepanzer 2,
• 6 mostów samobieżnych Panzerschnellbrücke Biber.

Natomiast w tej beczce miodu są także łyżki dźiegciu. Jednym z priorytetów powinno być kompleksowe zabezpieczenie polskich wozów bojowych przeciwko zagrożeniu ze strony bezzałogowców. Pewne działania są już podejmowane podejmowane przez Agencję Uzbrojenia, ale na razie szczegóły nie są znane. Na pewno powinny zostać wydzielone odpowiednie środki finansowe na wyposażenie czołgów i innych pojazdów opancerzonych w aktywne systemy ochrony.

Oprócz aktywnych systemów ochrony pojazdów, powinny być także rozwijane systemy chroniące całe formacje. W takiej formie projektowany i wdrażany powinien być system Sona. Efektory kinetyczne (np. armaty, drony przechwytujące, lekkie rakiety) powinny być uzupełniane systemami energetycznymi jak lasery i emitery mikrofal oraz środkami walki elektronicznej.

Bojowe wozy piechoty

O wiele gorzej idzie realizacja innych priorytetów. Piechota zmechanizowana jest tutaj niestety niestety „z tyłu”. Bo choć zamówiono 111 nowych bojowych wozów piechoty Borsuk, oraz w umowie przewidziano dostosowanie do wariantu seryjnego, 5 wozów przedseryjnych (całe zamówienie ma być zrealizowane do 2029 roku), to potrzeby są wielokrotnie większe.

Bojowe wozy piechoty BWP-1 pod każdym w zasadzie względem są całkowicie przestarzałe, do tego pewna ich liczba została przekazana w ramach pomocy wojskowej Ukrainie, tym samym więc, zakupy ich następcy, czyli bojowego wozu piechoty Borsuk powinny być priorytetem.

Niestety, przez wiele lat przespano kwestię znalezienia następcy BWP-1, zaczynając od nieskutecznych prac związanych z jego modernizacją, po całkowite zignorowanie znalezienia choćby rozwiązania pomostowego które miałoby większą wartość bojową niż standardowy BWP-1. A brak większych zamówień dla HSW też ma negatywny wpływ na zdolności produkcyjne i tempo dostaw.

Przed 2022, Polska posiadała w swoich zasobach ponad 1000 bojowych wozów piechoty BWP-1, dziś posiadamy ich poniżej 1000, ale nie wiadomo ile wozów jest sprawnych, oraz w jakim stanie technicznym jest flota tych wozów. Dobrze by było aby MON, przedstawił konkretne plany (bo umowa ramowa obejmuje 1400 wozów, w tym wersje specjalistyczne) dotyczące kolejnych zamówień na bojowe wozy piechoty Borsuk. Wyjaśnienia wymaga też kwestia ciężkiego bojowego wozu piechoty, przeznaczonego przede wszystkim do wsparcia czołgów Abrams.

Kołowe Transportery Opancerzone

Do roku 2030, Wojsko Polskie powinno posiadać około 500 kołowych transporterów opancerzonych Rosomak w wersjach de facto kołowych bojowych wozów piechoty, wyposażonych w systemy wieżowe Hitfist-30P i ZSSW-30, które uzbrojone są w armaty automatyczne kalibru 30 mm, sprzężony z armatą karabin maszynowy kalibru 7,62 mm oraz w wypadku wieży ZSSW-30 (takich wozów ma być - w ramach istniejących umów - łącznie 208, a po pozyskaniu finansowania i zabezpieczeniu zdolności może nawet więcej) także wyrzutnię ppk Spike.

Teoretycznie wozy te mogłyby pełnić rolę bojowych wozów piechoty, wypełniając lukę w tym zakresie, dopóki nie uda się wyprodukować i dostarczyć do wojska, odpowiedniej liczby bojowych wozów piechoty Borsuk, a w przyszłości docelowo także ciężkich bojowych wozów piechoty. Jednakże, również transporterów Rosomak jest i będzie za mało, można zakładać że będą służyć w większej liczbie przede wszystkim w trzech brygadach: 12 Brygadzie Zmechanizowanej i 17 Brygadzie Zmechanizowanej (wozy z wieżami Hitfist, z których część oddano Ukrainie 11 Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej), 21 Brygadzie Strzelców Podhalańskich i być może jednej innej jednostce.

Oczywiście Rosomaki ze względu na trakcję kołową, nie są wstanie całkowicie zastąpić BWP-1, albowiem ich mobilność taktyczna w trudnym terenie może być niewystarczająca, i trzeba o tym pamiętać. Dodatkowo wozy z wieżami Hitfist-30P powinny zostać z czasem zmodernizowane, najlepiej poprzez wymianę systemu wieżowego na ZSSW-30.Przede wszystkim jednak musi zostać wprowadzony nowy, kołowy transporter opancerzony, potrzeby szacowane są na 700 wozów.

Podsumowanie

W dniu Święta Wojska Polskiego obraz jest dość jasny. O ile Wojska Pancerne już otrzymały znaczne ilości nowoczesnego sprzętu, a w ciągu kilku lat będzie go więcej (choć potrzeby są i tak szersze), to zdolności Wojsk Zmechanizowanych i Wojsk Zmotoryzowanych (te drugie korzystają z Kołowych Transporterów Opancerzonych i podlegają innym strukturom) rozwijają się dużo wolniej. Brakuje też wciąż odpowiedniego poziomu zdolności ochrony przed bezzałogowcami i innymi zagrożeniami z powietrza. Rozwój potencjału jednostek pancernych, zmechanizowanych i zmotoryzowanych musi więc być realizowany jeszcze bardziej dynamicznie i kompleksowo.