Jedną z ostatnich informacji przekazanych na stronie ukraińskiego ministerstwa obrony była wzmianka o ćwiczeniach żołnierzy pododdziałów naziemnej obrony przeciwlotniczej rakietowej brygady Sił Powietrznych Ukrainy na poligonie Nowomoskowskim.

Nie pochwalono się jednak wykorzystywaniem w czasie treningów skomplikowanych systemów rakietowo – artyleryjskich, ale opracowanego w 1947 r. ciężkiego, przeciwlotniczego karabinu maszynowego ZPU-1 kalibru 14,5 mm. Jest on zamontowany na podwoziu kołowym, a cały zestaw waży 437 kg. Ukraińscy żołnierze szkolili się również w zwalczaniu celów naziemnych wykorzystując karabinki AK, granatniki przeciwpancerne RPG-7 i karabiny maszynowe RPK.

Mamy więc dwa sposoby oddziaływania na opinię publiczną. Z jednej stronie Rosjanie pokazują głównie nowoczesne uzbrojenie i w miarę dobrze wyposażonych żołnierzy ze wskazaniem na wojska powietrzno – desantowe. Z drugiej zaś strony są żołnierze sił zbrojnych Ukrainy, którzy ćwiczą z wykorzystaniem broni pochodzącej z lat czterdziestych i pięćdziesiątych, w stalowych hełmach i przestarzałych kamizelkach kuloodpornych.

Gdy to się połączy z sygnałami z frontu walki z tzw. separatystami, gdzie ukraińscy żołnierze wprost mówią o braku ciężkiego sprzętu i wsparcia, nasuwa się pytanie - gdzie podziały się wymieniane w różnych źródłach ukraińskie czołgi T-84U i T-64BM Bułat, transportery BTR-4E i BMP-2, systemy przeciwlotnicze Buk, Tunguska, Tor, czy Osa? Według niepotwierdzonych informacji w najgorszej sytuacji pod względem wyposażenia są bataliony ochotnicze, którym często w ogóle brakuje ciężkiego sprzętu.