Koreański Homar trafi do Egiptu?

Informacje na temat prowadzonych negocjacji podał m.in. południowokoreański serwis Chosun Biz oraz bliskowschodni Defense Arabic, sugerując zainteresowanie Egiptu południowokoreańską bronią z racji na jej osiągi oraz szybkość dostaw. Pozyskanie K239 Chunmoo wiązałoby się z transferem technologii oraz lokalną ich produkcją (przynajmniej częściową). Nie jest znana wartość potencjalnej umowy oraz tego ile Egipt zdecydowałby się pozyskać wyrzutni.

W przypadku kupienia przez Kair protoplasty systemu Homar-K liczba jego użytkowników na Bliskim Wschodzie zwiększyłaby się do trzech Wcześniej jego użytkownikami stały się: Arabia Saudyjska oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie. Warto tutaj wspomnieć o pojawiającej się kwestii potencjalnego zwiększenia zasięgu rażenia pocisków balistycznych CTM-290 z 300 do 500 km. Zgodę w tej sprawie Korea Południowa miała wydać właśnie za sprawą próśb od krajów Bliskiego Wschodu.

Sprzedaż K239 do Egiptu byłby drugim sukcesem eksportowym Hanwha Aerospace w tym kraju, który pozyskał w 2022 roku armatohaubice K9A1 w liczbie 216 sztuk wraz z wozami amunicyjnymi K10 i dowodzenia K11 (odpowiednio 39 i 51 egzemplarzy).

Egipt w kwestii wieloprowadnicowych wyrzutni rakietowych bazuje głównie na radzieckich BM-21 (i jego licznych lokalnych pochodnych) w liczbie około 350 egzemplarzy, które uzupełniane są przez m.in. odpowiednik osadzony na gąsienicowym podwoziu ciągnika artyleryjskiego ATS-59 oraz jego bardziej zmodyfikowaną lokalną wersję o nazwie RAAD-200 w nieokreślonej liczbie.

Obok tego w służbie znajdują się pozyskane z Korei Południowej K136 Kooryong w liczbie 36 sztuk, radzieckie BM-14 (32 sztuki, być może w rezerwie) i BM-24 (48 egzemplarzy w rezerwie) oraz chińskie ciągnione Typ 63 kal. 107 mm w nieokreślonej liczbie. Całość dopełnia skromna flota niezmodernizowanych 26 wyrzutni M270 (niektóre źródła wskazują na liczbę 42 sztuk). Zakup K239 pozwoliłby nie tylko na wymianę przestarzałego uzbrojenia, ale także pozyskanie całkowicie nowych zdolności dla egipskiej armii.

K239 Chunmoo to wieloprowadnicowa wyrzutnia rakietowa opracowana w Republice Korei. W Siłach Zbrojnych tego państwa zastępuje przestarzałe już systemy K136 Kooryong oraz amerykańskie M270 MLRS. Producentem jest koncern Hanwha Aerospace. W module uzbrojenia stosowane są dwa pojemniki transportowo-startowe (zasobniki) na pociski rakietowe (podobnie jak w M270). Wyrzutnię osadzono na samochodzie ciężarowym Doosan z napędem 8x8 i opancerzoną kabiną. Pojazd o masie 31 ton rozpędza się do 90 km/h, a zasięg operacyjny wynosi 800 km. Bliskim krewnym Chunmoo jest polski Homar-K, w którym koreański moduł uzbrojenia osadzono na polskim nośniku Jelcz i zintegrowano z szeregiem krajowych podzespołów.

W działaniach bojowych K239 są wspierane przez artyleryjskie wozy amunicyjne bazujące na identycznym podwoziu. Na pojeździe znajdują się cztery zasobniki z pociskami rakietowymi. Podobnie jak w amerykańskiej M270 MLRS system przeładunku kontenerów transportowo-startowych jest wysoce zautomatyzowany.Używane w K239 pociski rakietowe mogą być wyposażone w głowice bojowe wielu typów: odłamkowo-burzące, zapalające, dymne, oświetleniowe, a także kasetowe z pociskami przeciwpancernymi lub przeciwpiechotnymi. W jednym kontenerze transportowo-startowym systemu K239 można umieścić amunicję następujących typów:

• 20 niekierowanych rakiet K33 kalibru 130 mm, o zasięgu 36 km;
• 6 niekierowanych rakiet KM26A2 kal. 227 mm (produkowanych na amerykańskiej licencji), o zasięgu 45 km;
• 6 kierowanych pocisków CGR-080 kal. 239 mm, o zasięgu 80-85 km;
• 1 taktyczny pocisk balistyczny KTSSM-II kal. 600 mm, o zasięgu 290 km.

Co istotne, na jednej wyrzutni można stosować zasobniki z pociskami dwóch różnych typów (np. jeden z sześcioma CGR-080 i jeden z pociskiem CTM-290). Obecnie trwają prace nad opracowaniem integracją nowych typów kierowanej amunicji z systemem Chunmoo, a polskie Homary-K, których Warszawa zakupiła łącznie 290, będą zdolne także do użycia niekierowanych rakiet kalibru 122 mm.