Kontrowersyjny Trzmiel z nowymi zadaniami - po Syrii

Same ćwiczenia przeprowadzono w obwodzie czelabińskim na poligonie w Chebarkul w ramach planowanych zajęć kontrolnych odbywających się pod koniec okresu zimowego. Ogień prowadzono do odkrytych i zakrytych stanowisk ogniowych oraz pojazdów na dystansach do 700 metrów. Podczas ćwiczeń wykorzystano ponad sto Trzmieli-M.

Zajęcia połączone były z elementami przemieszczenia, inżynieryjnego przygotowania terenu walki oraz strzelań z indywidualnej i zespołowej broni strzeleckiej.

Co do Trzmieli-M (ros. Шмель М), to w zasadzie nie jest to dokładnie miotacz ognia, ale broń termobaryczna. Przyjęte nazewnictwo wynika z celowej polityki Rosjan, mającej na celu ukrycie kontrowersyjnych cech bojowych jakie zapewnia ta broń.

Przypominający granatnik przeciwpancerny, 93-mm kalibrowy Trzmiel-M to zmodyfikowana wersja starszego Trzmiel-A (jest to już broń wielokrotnego użytku). Zasięg strzału jego pociskiem rakietowym (długość 700 mm, prędkość początkowa 125 m/s) sięga 1700 metrów. Przeznaczony on jest do zwalczania siły żywej na otwartej przestrzeni i za osłonami (np. bunkry), czy lekko opancerzonych pojazdów za pomocą kumulacyjno-termobarycznej głowicy o masie 3 kg. Przy czym moc obezwładniająca takiej głowicy jest porównywalna z mocą 155 mm pocisku artyleryjskiego (oddziaływuje ona falą uderzeniową wysokiego ciśnienia o przedłużonym działaniu).

Rosjanie używali Trzmieli m.in. w Afganistanie, Czeczenii i Syrii, ale chyba najbardziej nagłośniona akcją z ich udziałem było odbicie zakładników w opanowanej przez czeczeńskich terrorystów szkole w miasteczku Biesłan, w Północnej Osetii w 2004 roku. Ostrzał sali gimnastycznej z ich wykorzystaniem spowodował m.in. śmierć 334 zakładników (głównie dzieci) z 1200 wziętych wówczas do niewoli.