Indie planują olbrzymi zakup artylerii

Indyjska armia w ostatnich latach aktywnie prowadzi proces modernizacji technicznej swoich jednostek artylerii, pozyskując dla nich nowe wyposażenie, które jest częściowo lub całkowicie produkowane w lokalnym przemyśle zbrojeniowym. Obecnie planowane jest pozyskanie kolejnych 600 systemów artyleryjskich, zarówno ciągnionych, jak i samobieżnych. W przypadku tych pierwszych mowa o kupnie około 400 egzemplarzy armatohaubic kal. 155 mm (docelowomoże cyć ich nawet 1200). Postępowanie w tej kwestii rozpoczęło się w lutym tego roku, o czym pisaliśmy już wcześniej. Według wytycznych zakupione mają zostać konstrukcje cechujące się lufami długości 52 kalibrów. Tym samym będą one częściowo zastępować ciągnione armatohaubice kal. 130-155 mm jak M-46, czy jej zmodernizowany wariant Soltam M-46S. Obok tego prowadzone są prace nad ich ulepszeniem do lokalnej odmiany Sharang polegającej m.in. na zmianie lufy ze 130 mm na 155 mm o z lufą o długości 45 kalibrów.

W przypadku pozostałych planowanych do zakupu 200 systemów artyleryjskich mowa tutaj o działach 105 mm z lufą o długości 37 kalibrów, ale osadzonych na nośnikach kołowych. Tym samym będzie to odpowiednik np. haubic osadzonych na samochodach HMMWV, jakie proponowano swego czasu dla Wojska Polskiego. Założeniem tutaj ma być pozyskanie bardzo lekkiego systemu mogącego operować w terenie górskim, który przy okazji będzie łatwy do transportu powietrznego. Tym samym zapewniłoby to indyjskim jednostkom znacznie większą mobilność względem chociażby ciągnionych haubic Indian Field Gun Mk1/2 kal. 105 mm. Przykładem konstrukcji spełniającej wymagania armii i będącej efektem prac lokalnego przemysłu jest Garuda 105 v2 osadzona na podwoziu samochodu TATA 4x4 od firmy Kalyani Strategic Systems Limited (KSSL). Konkurować z nią będzie zapewne samobieżna odmiana wspomnianej haubicy Indian Field Gun osadzona na podwoziu ciężarówki w układzie 6x6.

Obok tego trwają próby i badania systemów artyleryjskich kal. 155 mm, ale osadzonych na samochodach ciężarowych 8x8 w ramach programu MGS (Mounted Gun System). Przykładem tego jest armatohaubica ATAGS osadzona na podwoziu samochodu ciężarowego BEML 8x8 (bazującego na Tatrze 815), czy Dhanusha posadowiona na zbliżonym podwoziu, jednak bez opancerzonej kabiny kierowcy. W tym przypadku program zakłada pozyskanie kołowych systemów artyleryjskich kal. 155 mm o długości lufy przynajmniej 52 kalibrów, minimalnej donośności wynoszącej 5 km, zaś maksymalny zasięg prowadzonego ostrzału musi przekroczyć 38 km. Trwałość lufy powinna wynosić przynajmniej 1500 wystrzałów przy zastosowaniu pełnego ładunku miotającego, przy możliwości strzelania każdym typem amunicji kal. 155 mm. Masa maksymalna nowego systemu artyleryjskiego bez załogi ma wynosić maksymalnie 30 ton, a jego przewidywany czas służby to minimum 20 lat. Jakie konstrukcję zostaną pozyskane w ramach poszczególnych programów czas pokaże.