Francja: 1,7 miliarda euro za cztery okręty wsparcia logistycznego

Zgodnie z umową zawartą 30 stycznia 2019 r. przez Dyrekcję generalną ds. uzbrojenia DGA (Direction Générale de l’Armement) cztery okręty wsparcia logistycznego mają być budowane wspólnie przez dwie stocznie francuskiej: Chantiers de l’Atlantique i Naval Group oraz włoską stocznię Fincantieri. Kontrakt został podpisany trzy miesiące po tym jak Francja dołączyła do programu LSS prowadzonego pod przewodnictwem Organizacji Jednoczącej Współpracę w Dziedzinie Uzbrojenia OCCAR (Organisation Conjointe de Coopération en matière d’Armement).

 Organizacja ta powstała w 1996 roku z inicjatywy Ministrów Obrony: Francji, Niemiec, Włoch i Wielkiej Brytanii (obecnie jest to sześć państw z Belgią i Hiszpanią) a jej celem jest realizacja programów zbrojeniowych w ramach współpracy krajów europejskich. Do innych (poza LSS) najbardziej znanych inicjatyw prowadzonych przez OCCAR należą: samolot transportowy Airbus A400M, śmigłowiec bojowy Eurocopter Tiger, kołowy transporter opancerzony Boxer i fregaty wielozadaniowe typu FREMM. Polska nie jest członkiem organizacji OCCAR, ale uczestniczy w jej wybranych programach.

Z założenia zachęcanie państw europejskich do współdziałanie przy realizowaniu kontraktów wojskowych ma pozwolić unikać niepotrzebnej konkurencji i zwiększyć atrakcyjność ofert w przetargach. W przypadku LSS zadanie jest jednak o tyle trudne, że zarówno Francuzi jak i Włosi są samowystarczalni jeżeli chodzi o budowę większości klas okrętów, jak również ich wyposażenia. W przypadku programu LSS to strona francuska poszła więc na ugodę, ponieważ zgodziła się zaadoptować do własnych potrzeb włoski projektu okrętu LSS Vulcano (o długości 193 m), jak również zleciała wykonanie części prac we włoskiej stoczni Fincantieri (w tym dziobowe części kadłubów).

Głównym wykonawcą robót stoczniowych będzie jednak francuska stocznia Chantiers de l’Atlantique, odpowiedzialna również za dopasowanie włoskiego projektu do potrzeb francuskich sił zbrojnych. Koncern Naval Group ma za to za zadanie zaprojektować, dostarczyć i zintegrować okrętowe systemy uzbrojenia (w tym amunicję oraz sprzęt lotniczy) jak również będzie odpowiadał za cyberbezpieczeństwo oraz kompatybilność elektromagnetyczną.

Zmiany w projekcie okrętu Vulcano mogą być stosunkowo duże, ponieważ w odróżnieniu od Włochów, Francuzi chcą jednostek pływających uzbrojonych w armaty i rakiety. Mają one bowiem zastąpić wykorzystywane od lat osiemdziesiątych cztery okręty zaopatrzeniowe typu Durance. Trzy z nich są wykorzystywane również jako jednostki dowodzenia i dlatego są uzbrojone m.in. w jedną armatę kalibru 40 mm oraz co najmniej dwa zestawy rakiet przeciwlotniczych bardzo krótkiego zasięgu SIMBAD.

 Tymczasem włoska jednostka poza zadaniami transportu materiałów płynnych (olej napędowy, paliwo lotnicze, świeża woda) i stałych (amunicja, żywność, części zamienne) oraz wsparcia technicznego (wykonywanie napraw i prac konserwacyjnych na innych okrętach na morzu) ma również być przystosowana do wykonywania misji pokojowych. Dlatego będzie ona posiadała na swoim pokładzie m.in. wyposażenie pozwalające zorganizować szpital z salami operacyjnymi, pomieszczeniami dla co najmniej siedemnastu poważnie rannych oraz gabinetami: radiologicznym, analitycznymi i dentystycznymi.

Z zadań typowo bojowych Włosi przewidują również wykorzystanie tych jednostek do prowadzenia rozpoznania radioelektronicznego, a w folderach reklamowych zgłaszają gotowość do zainstalowania jednej armaty kalibru 76 mm, dwóch zdalnie sterowanych armat kalibru 25 mm oraz uzbrojenia niezabijającego takiego jak LRAD (Longe Range Acuustic Devices).

Pierwszy francuski LSS ma wejść do służby w 2025, a więc w momencie, gdy zostanie wycofany pierwszy Durance (prawdopodobnie „Marne”).