Finlandia wraca do opracowania artyleryjskiego Kryla

Według podanych informacji opracowanie nowego systemu artyleryjskiego ma zostać przeprowadzone sprawnie, ponieważ testy prototypu mają odbyć się już zimą tego roku. Sama Patria deklaruje zachowanie swoich zdolności do wznowienia produkcji armatohaubic 155 K 98, która była produkowana na potrzeby fińskich sił zbrojnych oraz na licencji dla armii egipskiej. Co więcej, mimo wstrzymania wytwarzania jej to firma dalej rozwija swoje zdolności w dziedzinie artylerii, ulepszając swoje rozwiązania. Oprócz tego stale produkowane są części zamienne do nich, co znacząco poprawia ich gotowość operacyjną. Wracając do pomysłu osadzenia jej na podwoziu samochodu ciężarowego, pierwszy raz został on przedstawiony fińskiej komisji obrony w roku 2015.

Pomysł ten nie zdobył szerszego zainteresowania, a Finlandia kupiła dla swoich jednostek artylerii cięższe gąsienicowe armatohauubice K9A1 (lokalnie określanych jako 155 PSH 17), których będzie mieć docelowo 96 egzemplarzy. Teraz jednak ten pomysł wraca, zapewne w ramach większego nasycenia jednostek artylerią samobieżną, ponieważ sporo dotychczas używanych dział ciągnionych o rodowodzie poradzieckim jak 130 K 54 (lokalna nazwa M-46), czy 152K89 (lokalna nazwa na 2A36 Hiacynt-B) zostało przekazanych Ukrainie. W przypadku samobieżnych 122 PSH 74 (lokalna nazwa 2S1 Goździk) przynajmniej część także została dostarczona do Kijowa, chociaż tutaj ich bezpośrednimi następcami będą wspomniane K9A1.

Wracając do „fińskiego Kryla” - jego bazą będzie wspomniany samochód ciężarowy Sisu E13TP 8x8, za którego napęd odpowiada Caterpillar C 13 o mocy 445 KM. Sprzężono z nim z 6-biegową automatyczną skrzynią biegów Allison 4500, co w efekcie pozwala na rozpędzenie go do 90 km/h. Masa własna wynosi 18 ton, zaś waga przewożonego ładunku może wynieść do 20 ton przy zachowaniu zasięgu operacyjnego 900 km. Finowie zamierzają nie tylko opracować opisywany system artyleryjski na własne potrzeby, ale także na eksport chcąc zająć część „tortu”, który obecnie jest zdominowany przez francuskiego CAESAR-a oraz izraelskiego ATMOS-a. Przejdźmy teraz do konstrukcji, która ma być uzbrojeniem głównym w opisywanym „fińskim Krylu”.

155 K 98 (określana czasem jako 155 GH 52 APU) to fińska ciągniona armatohaubica kal. 155 mm o przewodzie lufy wynoszącym 52 kalibry opracowana przez firmę Oy Tampella AB Industries (obecnie cześć Patria Group) i wdrożona do służby w 1998 roku. Była ona produkowana także na licencji w zakładach Abu Zaabal Engineering Industries, które dostarczały ją do egipskiej armii. W zależności od użytej amunicji pozwala ona na rażenie celów na dystansie 24-41 km (lub więcej w przypadku użycia pocisków specjalnych). Szybkostrzelność wynosi od 6 do 10 wystrzałów na minutę, jednak możliwe jest także wystrzelenie 3 pocisków w ciągu 12 sekund, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Konstrukcja ta posiada własny napęd w postaci silnika Deutz o mocy 105 KM (78 kW) pozwalający na rozpędzenie się do 15 km/h. Masa własna 155 K 98 to 13500 kg, jednak po doposażeniu zwiększa się do 14,5 tony. Obecnie używają jej jedynie Finlandia i Egipt w liczbie odpowiednio 56 oraz 16 egzemplarzy.