Polskie wojsko chce wymienić radary kontroli rejonu lotniska

Realizując fazę analityczno-koncepcyjną Inspektorat Uzbrojenia chce przeprowadzić analizę rynku w celu pozyskania informacji niezbędnych do przygotowania opisu przedmiotu zamówienia. Przedmiotem tym ma być radar kontroli rejonu lotniska, który powinien być zdolny „do prowadzenia ciągłego rozpoznania radiolokacyjnego nad lotniskami oraz zapewnić informację radiolokacyjną o sytuacji powietrznej w strefach i rejonach odpowiedzialności wojskowych organów kontroli lotniska oraz organów kontroli zbliżania” w tym również do wykrywania śmigłowców pozostających w zawisie.

Jak na razie wiadomo, że Inspektorat Uzbrojenia chce pozyskać dla wojska stacje radiolokacyjne, które mają:

• pracować w paśmie „,S”, a więc na częstotliwościach pomiędzy 2-4 GHz [od red. Pasmo to obecnie oznacza się jako „E” i „F”];
• być przewożone transportem kołowym - lawetami niskopodwoziowymi;
• być wyposażone w systemy antenowe posadowione na przewoźnych, demontowalnych wieżach lub masztach o wysokości, co najmniej 25 m ponad poziom gruntu (koszt zakupu masztów lub demontowalnych wież dla systemu antenowego ma być wyszczególniony oddzielnie);
• być wyposażone w system identyfikacji radiolokacyjnej IFF („swój-obcy”), pracującym w standardzie MARK XIIA z modem „5” i z modem „S” [prawdopodobnie chodzi tylko o urządzenia zapytujące - interrogatory];
• być wyposażone w wojskowy odbiornik GPS z modułem SAASM;
• mieć możliwość wymiany informacji z systemami zewnętrznymi w standardzie: ASTERIX i AWCIES;
• być akredytowane do klauzuli „Tajne” oraz „NATO Secret”;
• mieć możliwość pracy w środowisku sieciocentrycznym;
• być wyposażone w system zasilania niezależnego w przypadku awarii sieci przemysłowej - z zasilaczem bezprzewodowym UPS.

Z „Formularza danych analizy kosztów cyklu życia” wynika, że Inspektorat Uzbrojenia zamierza zakupić około 15 sztuk lotniskowych stacji radiolokacyjnych, które mają być wykorzystywane przez 24 lata. O tej liczbie świadczy również fakt, że Inspektorat Uzbrojenia chce m.in. określić szacunkowy koszt grupowego zestawu części zamiennych przy założeniu dostawy jednego pakietu dla pięciu radarów.

Założono dodatkowo, że szkolenie techniczne etatowych załóg obejmie aż 90 osób, a szkolenie operatorów konsol zdalnego sterowania z personelu LOSRL (Lotniskowych Organów Służby Ruchu Lotniczego) – 180 osób.

Firmy chcące wziąć udział w postępowaniu mają udzielić odpowiedzi na pytania wyszczególnione w specjalnych formularzach oraz dane wskazane w zaproszeniu (w tym: dane o realizowanych przez taką firmę dostawach tej klasy radarów, opis techniczny radaru z parametrami taktyczno- technicznymi oraz możliwy harmonogram dostaw urządzeń) do dnia 15 sierpnia br.

Inspektorat Uzbrojenia chce również uzyskać informacje na temat odporności na zakłócenia i impuls elektromagnetyczny oferowanych nam urządzeń. Ze względu na przeznaczanie radaru można przypuszczać, że ma być to stacja średniego pułapu (do około 4000 m) i zasięgu (do 160 km).

Radary kontroli rejonu lotniska zaczęto powszechnie instalować na wojskowych lotniskach w Polsce w połowie lat osiemdziesiątych. Oparto się wtedy na opracowanym w Polsce radarze Avia-W, którego pierwszy egzemplarz wprowadzono do służby w 1985 r. na lotnisku Goleniów. Stacje te są wykorzystywane do dnia dzisiejszego.