W sumie dla polskiej marynarki od lat siedemdziesiątych XX wieku wyprodukowano w Tarnowie ponad 90 sztuk 23 mm morskich zestawów przeciwlotniczych Wróbel. Konstrukcję wyposażono w napędy hydrauliczne. Od roku 1984 zestawy o nazwie Wróbel II miały także powiększone magazyny amunicji, chłodzenie luf płynem oraz stolik startowy do mocowania etatowych wyrzutni rakiet przeciwlotniczych. Zasięg broni tego typu, w której armata sterowana była z kabiny operatora wynosił do 2000 metrów.

W związku z rosnącymi wymaganiami współczesnego pola walki powstała koncepcja poprawy skuteczności ogniowej i wydłużenia zasięgu artyleryjskiego Wróbla do 2500 metrów, a przy wykorzystaniu rakiet nawet do 5500 metrów. Takie właśnie założenia modernizacji dotychczasowych zestawów przyświecają nowopowstałemu konsorcjum, które na bazie umowy podpisanej podczas MSPO stworzyły: Zakłady Mechaniczne TARNÓW , PCO, Wojskowa Akademia Techniczna oraz Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Centrum Techniki Morskiej.

Sprzęt może być wyposażony w stabilizowane głowice optyczne oraz układ rozpoznawania swój-obcy. Ponadto dla bezpieczeństwa mogą być w nim zastosowane rozwiązania dotycząca zmniejszenie widzialności optycznej, termowizynej i elektromagnetycznej. Wróbel III ma być w pełni zdalnie sterowany, a ponadto wyposażony w Zapasowe Stanowisko Kierowania Awaryjnego, usytuowane na pokładzie i sprzężone ze stanowiskiem ogniowym oraz posiadać możliwość automatycznego naprowadzania na cel poprzez łącze światłowodowe.