Polska łączność dla Tarczy Wschód

Spółka Transbit, to znany, polski producent nowoczesnych rozwiązań łączności wojskowej, takich jak chociażby powszechnie wykorzystywane w polskich Siłach Zbrojnych Radiolinia Cyfrowa R-460AM oraz Radiostacja Szerokopasmowa R-450C-01. Już w 2024 roku, w czasie Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach, spółka ta przedstawiła koncepcję wysoce mobilnego węzła łączności i to w dwóch wersjach: na szybkich i lekkich pojazdach kołowych oraz na lepiej opancerzonych transporterach – takich jak np. Bóbr. Było to rozwiązanie proponowane dla szczebla batalionu (dowiązujące go do sieci komunikacyjnej Sil Zbrojnych).

W czasie targów Granice 2025 koncepcja ta została rozwinięta do gotowego już projektu systemu łączności opartego na Stacjonarno-Mobilnych Węzłach Łączności. I co ważne, według producenta: „system ten ma być w pełni kompatybilny z infrastrukturą teleinformatyczną Sił Zbrojnych RP i odpowiadać na potrzeby zarówno planowanego Komponentu Obrony Pogranicza Wojsk Obrony Terytorialnej oraz jednostek operacyjnych Sił Zbrojnych RP, jak i służb podległych MSWiA, a w szczególności Straży Granicznej”.

Transbit wyraźnie wychodzi tu naprzeciw jednemu z najważniejszych założeń realizowanego pod nadzorem Ministerstwa Obrony Narodowej programu Tarcza Wschód zakładającego budowę zaawansowanego systemu łączności wzdłuż wschodniej granicy Polski, kompatybilnego z urządzeniami łączności, wykorzystywanymi w Siłach Zbrojnych RP. Zaproponowany przez tą spółkę system ma być oparty na sieci Stacjonarno-Mobilnych Węzłach Łączności (SMWŁ), które zostałyby rozmieszczone co 25 km w dwóch rzędach wzdłuż całej wschodniej granicy Polski.

Węzły te miałyby zostać zintegrowane na co dzień z Centrami Kierowania Straży Granicznej, co zapewniałoby stałą i bezpieczną wymianę informacji. W sytuacjach kryzysowych możliwe będzie natomiast szybkie połączenie SMWŁ z Ruchomymi Węzłami Łączności Cyfrowej Sił Zbrojnych RP (np. RWŁC-10/T, AŁC-T) oraz przejęcie dowodzenia przez Wojsko Polskie, tworząc spójną, skalowalną i odporną na zakłócenia sieć komunikacyjną. W ten sposób stworzony zostanie system, który realnie zwiększy interoperacyjność i efektywność działania wszystkich zaangażowanych służb, jak również wzmocni system obrony i nadzoru granic. Zapewnione zostaną bowiem bezpieczne i stabilne połączenia dla: centrów dowodzenia i przetwarzania danych, mobilnych jednostek operacyjnych oraz obiektów infrastruktury granicznej i wojskowej.

Stacjonarno-Mobilne Węzły Łączności, stanowiące główny element tego systemu, mają zostać wyposażone w:

-       Radiolinię R-460AM-2 lub R-460AM– o wysokiej przepustowości (w wersji RFU-IV przeznaczonej do współpracy z najnowszymi węzłami łączności jak np. AŁC-T (Aparatownia Łączności Cyfrowej -Transmisyjna), a w wersji RFU-III przeznaczonej do współdziałania z ruchomymi węzłami łączności cyfrowej RWŁC;

-       Radiostację R-450C SDR – elastyczna, definiowana programowo, tworząca sieć MESH;

-       Urządzenia sieciowe – routery, przełączniki, serwery usług sieciowych;

-       System łączności Tetra;

-       Głowicę optoelektroniczną oraz inne sensory (np. akustyczne);

-       Aplikację zarządzającą SMiKO – System Monitorowania i Konfiguracji Obiektu (przeznaczony m.in. do: zarządzania sieciami teleinformatycznymi, konfigurowania i monitorowania urządzeń, sprawdzania poprawności i połączeń w sieci, obliczania zasięgów łączności i do integracjami z systemami BMS).

Dokładne wyposażenie każdego SMWŁ zależałoby od jego umiejscowienia w „dwuliniowej” strukturze sieci granicznej. Do pierwszego rzędu, znajdującego się najbliżej granicy, Transbit proponuje np. samą radiolinię R-460AM-RFU-IV (IV pasma NATO 4.4 GHz ÷ 5.0 GHz). Węzły te dodatkowo mają być doposażone sensory, takie jak np. głowice optoelektroniczne i zestawy mikrofonowe (wykrywające np. drony powietrzne).

Natomiast drugi rząd SMWŁ oraz węzły „centralne” miałyby być z kolei wyposażone w radiolinię R-460AM-2 RFU-III, żeby dowiązać cały system do wojskowych Ruchomych Węzłów Łączności Cyfrowej: RWŁC-10/T lub AŁC-T. To zróżnicowanie wynika nie tylko z samych możliwości, ale również szacunków mających jak najbardziej zmniejszyć cenę poszczególnych SMWŁ.

Zaproponowany przez Transbit system łączności, dzięki swojej otwartej architekturze i quasi-stacjonarnym węzłom komunikacyjnym, może być przy tym dynamicznie rozbudowywany i rekonfigurowany w czasie rzeczywistym. Sprzyja temu fakt, że każdy SMWŁ ma być zabudowany na łatwej do transportu przyczepie dwukołowej z rozkładanym masztem (do wysokości ok. 30 m z odciągami) i własnym systemem zasilania (agregat). Przyczepa ta może być holowana przez dowolny pojazd 4x4 i dostarczana na miejsce, gdzie może działać nawet przez kilka miesięcy (po podłączeniu do lokalnej sieci telekomunikacyjnej i zewnętrznego źródła zasilania). W ten sposób można łatwo przemieszczać poszczególne SMWŁ i odtwarzać elementy sieci w przypadku uszkodzeń.

Zakłada się przy tym wykorzystanie dwóch klas anten: kierunkowych MIMO (zapewniających bardzo wysoki transfer danych do 600 Mb/s w obu kierunkach) oraz dookólnych Switched Beam umożliwiających łączność 360°. Zasięg działania takiego SMWŁ wstępnie oszacowano na ok 25 km (w zależności od wysokości masztu i ukształtowania terenu).