AUSA 2023: Armatohaubice M109A7 z nowym działem

Prototyp nowej wersji otrzymał oznaczenie M109-52 i wykorzystuje on kadłub opracowany dla wariantu M109A7 wraz ze zmodernizowanym systemem wieżowym. W wieży zamontowano nowe uzbrojenie główne - w miejsce starszego działa M284 L39 z lufą długości 39 kalibrów, zainstalowano działo Rheinmetall Rh155 L52 z lufą długości 52 kalibrów, które stosowane jest również w armatohaubicy samobieżnej PzH2000.

Porównując obie armaty warto zauważyć że lufa L39 zapewnia zasięg przy zastosowaniu zwykłej amunicji do 24 km, a w przypadku amunicji ze wspomaganiem do 30 km, natomiast lufa L52 umożliwia osiągnięcie zasięgów odpowiednio wynoszących 30 km i 60 km.

Warto zaznaczyć, że modernizacja M109A7 z działem z lufą L52 jest programem komplementarnym a nie konkurencyjnym w stosunku do armatohaubicy samobieżne M1299 z działem M907 o długości przewodu lufy L58. Zmodernizowane M109A7 z działem L52 mają wspierać brygady pancerne, natomiast M1299 ma być wsparciem na szczeblu dywizji.

Oba programy prowadzone są w ramach szerszej modernizacji wojsk lądowych USA, w tym artylerii. Działania te wynikają z zebranych danych i doświadczeń z wojny prowadzonej na terytorium Ukrainy. Od dłuższego czasu US Army poszukuje nowego działa jako uzbrojenia głównego M109A7 oraz prowadzi prace nad armatohaubicą samobieżną M1299 w ramach programu ERCA (Extended Range Cannon Artillery).