Produkcja radiostacji Harris na Ukrainie już w przyszłym roku?

W wywiadzie dla portalu „Kurier Obronno-Przemysłowy” Serhij Czepelia podkreślił, że plany tego typu uzyskały aprobatę koncernu Harris a koszt stworzenia zakłady montującego a w przyszłości być może produkującego radiostacje szacuje na 2-3 mln dolarów przy zapotrzebowaniu szacowanym na kilkadziesiąt milionów dolarów rocznie przez co najmniej 10 lat. Oczywiście. aby ruszyć z tego typu produkcją potrzebne są zamówienia zaplanowane przynajmniej na 3-5 lat, jednak nawet przy niewielkich bieżących zamówieniach jest w stanie, na krótki czas „wyjść na zero”.

Czepelia podkreśla, że potrzeby w zakresie wymiany łączności w samych siłach zbrojnych to setki milionów dolarów i okres co najmniej 10 lat. Już obecnie koncern Harris dostarcza bezpośrednio na Ukrainę, w ramach finansowanej lub współfinansowanej przez administracje USA pomocy, znaczne ilości sprzętu łączności. Wartość tych zamówień w 2020 roku już przekroczyła 45 mln dolarów a w roku 2021 ma sięgnąć 70 mln dolarów w ramach planowanej pomocy. Dostawy dotyczą przede wszystkim radiostacji przenośnych RF-7800M-MP a także montowanych w pojazdach VHF/DMH RF-7850M, jednak są to również zestawy słuchawkowe, maszty i systemy antenowe i wiele innych elementów.

Poza tematami modernizacji sil zbrojnych Ukrainy i kwestiami czysto biznesowymi uruchomienie montażu, a w perspektywie produkcji, radiostacji Harris na Ukrainie to również kwestia polityki. Główny konkurentem Harrisa zdaje się być turecki Aselsan, który w ubiegłym roku, podczas wystawy Arms and Security 2019 w Kijowie umowę dotyczącą wartej 6 mln dolarów dostawy radiostacji VHF dla ukraińskiego wojska. W mniej lub bardziej zawoalowany sposób pojawia się tu pytanie amerykańskich władz – skoro kupujecie radiostacje w Turcji, to może nie potrzebujecie naszej pomocy w tym zakresie? Zamiast tureckich kredytów, podobny kontrakt mogłyby sfinansować kredyty amerykańskie gwarantowane przez administrację USA. Oczywiście gdyby opiewały na zakup realizowany w firmie amerykańskiej.

Obecnie sytuacja ukraińskiej armii i służb jest skomplikowana, gdyż krajowe zakłady dostarczały dotąd sprzęt zgodny z rosyjskimi a nie zachodnimi standardami. Stąd duże zainteresowanie sprzętem zgodnym ze standardami NATO i zapewniającym bezpieczną i kodowaną komunikację, o której znaczeniu przekonano się dobitnie podczas działań w Donbasie. W efekcie z jednej strony realizowane są znaczne zakupy lub też dostawy w ramach pomocy sojuszniczej, a z drugiej strony poszukiwanie stałych dostawców i licencji dla produkcji krajowej. Koncern Harris, dzięki znacznym dostawom amerykańskiego sprzętu i szerokiemu strumieniowi pomocy wojskowej dla Ukrainy ze strony obecnych władz USA ma w siłach zbrojnych silny przyczółek, ale konkurencja też nie próżnuje.