Korea Południowa z rakietami SM-6. Wzmocnienie tarczy antyrakietowej

Decyzja o zakupie rakiet SM-6 ERAM (Standard Extended Range Active Missile). została podjęta tak naprawdę 26 grudnia 2021 roku na 143. posiedzeniu Komitetu Promocji Projektów Obronnych, którem przewodniczył Suh Wook- minister obrony Południowej Korei. Była ona efektem krytyki władz wojskowych, które owszem, wprowadziły do służby niszczyciele klasy AEGIS, ale jedynie z możliwością ostrzegania o nadlatujących rakietach balistycznych – bez możliwości ich zwalczania.

Ostateczne zatwierdzenie tej decyzji nastąpiło 24 kwietnia 2022 roku z wstępnym kosztorysem oszacowanym na 760 miliardów wonów, czyli około 606 milionów USD. Zamówienie ma być realizowane w ramach międzyrządowego programu FMS (foreign military sale) do 2031 roku. W zatwierdzenie kosztownego zakupu niewątpliwie pomogła seria północnokoreańskich testów rakietowych na początku 2022 roku, w tym testowe wystrzelenie przez Koreę Północną międzykontynentalnej rakiety balistycznej 24 marca 2022 roku.

W odpowiedzi na to Południowa Korea zamierza pozyskać okrętowe rakiety przechwytujące pionowego startu SM-6, produkowane przez amerykańską firmę zbrojeniową Raytheon Technologies Corp. Docelowo nowe pociski mają zostać zamontowane na trzech niszczycielach przeciwlotniczych południowokoreańskiej marynarki wojennej typu Sejong the Great (KDX-III) drugiej serii, wyposażonych w system AEGIS. Niszczyciele te mają być wprowadzane do służby od 2024 roku co dwa lata i dlatego dostawy pocisków mają być realizowane w latach 2024-2031.

W tej chwili nie wiadomo ile rakiet SM-6 ma otrzymać każdy z tych okrętów. Będą to jednostki o wyporności ponad 8100 ton o długości 170 m i szerokości 21 m, wyposażone w sumie w 88 stanowisk pionowego startu VLS (Vertical Launch System) dla różnego rodzaju pocisków. Przy czym 48 silosów będzie należało do amerykańskich wyrzutni VLS typu Mk41 i 40 do południowokoreańskich VLS (K-VLS i K-VLS II). Poza pociskami SM-6, niszczyciele KDX-III będą jeszcze wykorzystywały dwa typy rakiet przeciwlotniczych: SM-2 Block IIIB i SM-3 Block IB.

Dokładne możliwości samej rakiety SM-6 nie zostały przez Amerykanów ujawnione. Wiadomo, że jest to jedyny w swoim rodzaju pocisk uniwersalny, który może służyć do zwalczania standardowych celów powietrznych, rakiet balistycznych jak również pływających jednostek nawodnych. Według koncernu Raytheon pocisk ten ma zasięg 370 km i prędkość 3,5 Mach, jednak przypuszcza się, że w rzeczywistości rakieta SM-6 może atakować cele oddalone nawet o 460 kilometrów.

Ważną zaleta tego pocisku jest zdolność do atakowania celów niewidocznych przez okręt, który go wystrzelił (tzw. strzelanie „over-the-horizon"). Istnieje bowiem możliwość przejęcia sterowania rakietami SM-6 przez inną platformę (okręt lub samolot) już w trakcie lotu. Pociski tego typu wystrzelone przez jakiś południowokoreański niszczyciel KDX-III będą więc mogły teoretycznie działać np. na korzyść jakiegoś amerykańskiego okrętu z systemem AEGIS - znajdującego się bliżej celu. Można też tak działać w drugą stronę.

Dla Amerykanów oznacza to możliwość zbudowania międzynarodowej tarczy antybalistycznej i dzielenie się kosztami jej utrzymania. Tym bardziej, że do wykorzystywania rakiet SM-6 są już przygotowane japońskie niszczyciele, a w przyszłości będą również australijskie okręty nawodne.