Dwumiejscowy MiG-29 w powietrzu już 35 lat

Powstanie szkolno-bojowej wersji samolotu MiG-29 to efekt decyzji rady ministrów ZSRR z 19 stycznia 1967 r. Nakazano w niej opracowanie na bazie jednomiejscowego myśliwca, wersji dwumiejscowej – oznaczonej jako MiG-29UB „sparka”. Projekt i makieta tego samolotu powstały już trzy lata później w 1979 r. Pierwszy lot odbył się 29 kwietnia 1981 roku.

Od razu założono, że wprowadzenie miejsca dla drugiego członka załogi ma się odbyć z jak najmniejszą ingerencją w już istniejącą konstrukcję samolotu. Przyjęto również, że instruktor będzie się znajdował za szkolonym pilotem. Zastosowano ten sam typ fotela wyrzucanego - K-36DM.

Dlatego rozbudowano tylko kabinę, zachowując jednoczęściową osłonę i rezygnując z części wyposażenia - w tym przede wszystkim z radaru pokładowego. Automatycznie zmniejszyło to możliwości bojowe samolotu, np. przez brak możliwości użycia rakiet „powietrze-powietrze” R-27R. Zachowano natomiast optoelektroniczny system nawigacyjno-obserwacyjny i rakiety krótkiego zasięgu kierowane termicznie.

Przy takim rozwiązanie samolot z założeniu przystosowany do prowadzenia szkolenia, mógł być również wykorzystywany do działań bojowych – w tym w ograniczonym zakresie do atakowania celów naziemnych, za pomocą bomb, rakiet niekierowanych i działka lotniczego kalibru 30 mm.

Pierwszy lot prototypu MiG-29UB o numerze 951 odbył się 29 kwietnia 1981 r., a pilotem był „lotnik – oblatywacz” A.G.Fastowiec. Drugi prototyp – o numerze 952 powstał rok później. Po zakończeniu badań państwowych wydano zgodę na produkcję seryjną, która zaczęła się w 1985 r. w zakładach lotniczych NGAZ „Sokoł” w Niżnym Nowgorodzie. Samoloty dwumiejscowe były budowane dla potrzeb rosyjskiego lotnictwa wojskowego, ale również na eksport. Są one również wykorzystywane w polskich siłach powietrznych.