Ukraina: T-62 przebudowany na "budżetowego Terminatora"

Wojna na Ukrainie

Jest to kolejna próba wykorzystania problematycznych dla Ukraińców czołgów T-62 do nowej roli. Z racji na to, że często są one zdobywane jako uszkodzone lub w naprawdę złej kondycji technicznej oraz występują znaczne braki w amunicji do nich, Ukraińcy nierzadko decydują się na nie wdrażanie ich do swoich jednostek. Również części zamienne są dostarczane jedynie w formie "zdobycznej" na Rosjanach, zatem elementy jak np. lufy są praktycznie niedostępne. Powoduje to chęć przerobienia ich na coś bardziej przydatnego niż stojący odłogiem wóz. Pierwszym takim przykładem był WZT zbudowany dzięki wsparciu finansowemu poprzez kampanię crowdfundingową fundacji im. Serhieja Prytuły, która na ten cel zebrała 46 000 dolarów.

Teraz trwają pracę nad stworzeniem ciężkiego bojowego wozu piechoty lub wozu wsparcia ogniowego opartego także o podwozie czołgu T-62. Za jego wykonanie odpowiada Grupa Inżynieryjna Azow.

Na podobny ruch zdecydowała się swego czasu Algieria, która w związku zapewne niedostatecznymi funduszami na zakup kolejnych BMPT Terminator, (których miała zamówić nawet 300 egzemplarzy) zdecydowała się na stworzenie własnymi siłami swojego budżetowego rozwiązania. Podwozia przestarzałych już czołgów T-62 postanowiono wykorzystać jako bazę dla systemu wieżowego znanego z BMP-2M Bierieżok. Jednak aby tego dokonać, musiały nastąpić zmiany konstrukcyjne w kadłubie. Skonstruowano podwyższenie dla nowej wieży, w miejscu, gdzie znajdował się pierścień wieży czołgowej. Konstrukcja jednak przez taką przebudowę ma znaczną wadę, najwyższym miejscem wozu jest nowy system wieżowy posiadający najsłabszy pancerz, mogący być przebity przez każde działo automatyczne, czy nawet ciężkie karabiny maszynowe przy trafieniu w bok/tył wieży. Powstały wóz, można by określić mianem BMPT-62.

T-62 to radziecki czołg podstawowy/średni opracowany pod koniec lat 50. XX wieku jako przyszły następca produkowanych masowo T-54/55. Jego produkcja rozpoczęła się na początku lat 60. XX wieku, jeszcze w czasach gdy dawnym ZSRR kierował Nikita Chruszczow, a pierwsza publiczna prezentacja miała miejsce w roku 1965. Uzbrojenie główne to armata gładkolufowa 2A20 (U-5T) kal. 115 mm mogąca za pomocą pocisku kumulacyjnego przebić 300 mm RHA na dystansie 1000 m. Z armatą sprzężony został karabin maszynowy PKT kal. 7,62 mm. Na wieży umieszczony został wielkokalibrowy karabin maszynowy DShK kal. 12,7 mm służący do zwalczania m.in. celów nisko lecących. Opancerzenie przodu wieży miało grubość ponad 200 mm, zaś przednia pochylona pod kątem 60 stopni górna płyta kadłuba odznaczała się grubością 102 mm stali pancernej. Jednostkę napędową czołgu stanowił silnik W-55 o mocy 580 KM.