Ukraina: samobieżny moździerz sprzed lat wdrożony do służby

Wojna na Ukrainie - raport specjalny

Ukraińcy w dość skuteczny sposób tworzą różnego rodzaju improwizowane pojazdy bojowe, poprzez łączenie elementów z wozów uszkodzonych/zniszczonych adaptując je do tego, co posiadają "pod ręką". Innym sposobem, który najpewniej został wykorzystany w opisywanym wcześniej improwizowanym pojeździe bojowym, jest połączenie elementów z różnych pojazdów, aby zmniejszyć ich wady i przez to je usprawnić. W obu przypadkach mogło także dojść do przekształcenia wariantu specjalistycznego danego wozu, który już nie spełnia dobrze swojej funkcji i przebudowy do wersji stricte bojowej. Ukraińcy stworzyli przynajmniej cztery tego typu samobieżne moździerze, które według niektórych źródeł mogły być już wyprodukowane w 2021 roku.

2S17-2 Nona-SW to projekt samobieżnego moździerza kal. 120 mm opartego o podwozie bojowego wozu rozpoznawczego  BRM-1K  stworzony w Specjalnym Biurze Projektowym Zakładów  Motovilikha. Prace nad nim rozpoczęto po opracowaniu systemu moździerzowego dla wojsk powietrzno-desantowych, czyli dobrze znanych  2S9 Nona-S. Wnioskodawcą programu było ministerstwo obrony  ZSRR, które  chciało, aby wojska lądowe otrzymały podobny typ uzbrojenia na szeroko dostępnym podwoziu bazowym. Początkowo wóz określono jako  2S17  Nona-SW i oparto go kadłub samobieżnej  armatohaubicy  2S1 Goździk (notabene  prototyp polskiego systemu  M120 Rak wyglądał dość podobnie). Zrezygnowano jednak z tego zamysłu, rozpoczynając projektowanie  2S17 Nona-SW, której  podwozie miał stanowić Obiekt 676, zatem seryjnie produkowany bojowy wóz rozpoznawczy  BRM-1K. Prace zostały zarzucone w 1982 roku na rzecz projektów  Crimp i Nona-2.

Nie jest to pierwsza tego typu hybryda z wykorzystaniem systemu wieżowego pochodzącego od samobieżnego moździerza 2S9 Nona/2S23 Nona-SWK, na zdjęciu poniżej widać osadzenie go na gąsienicowym transporterze opancerzonym MT-LB wykorzystywanym przez żołnierzy jednej z tzw. "ludowych republik" z Doniecka i Ługańska