Rosjanie wysyłają kolejne czołgi T-54 na front?

Na poniższym materiale wideo widzimy przynajmniej kilkanaście (prawdopodobnie ponad 20) czołgów rodziny T-54 (możliwe, że w dalszej części transportu są też T-55). Czołgi te są coraz częściej widywane podczas transportów koleją w różnych zakątkach Rosji, jako jeden ze sposobów uzupełnienia stale dużych strat w sprzęcie pancernym w rosyjskich jednostkach na Ukrainie. Jak widzimy, czołgi te nie otrzymały dodatkowej osłony w postaci charakterystycznego pancerza reaktywnego jak kostki Kontakt-1 (chociaż te mogą zostać nałożone już w przyfrontowych warsztatach polowych). Rosjanie wykorzystują T-54/55 na Ukrainie do wielu zadań w tym jako działa samobieżne, szturmowe oraz jak klasyczne czołgi. Wśród używanych wozów widzimy te w odmianach zarówno najnowszych jak T-55AMW, jak i tych starszych w postaci T-54 model 1951 pamiętających jeszcze czasy, gdy ZSRR rządził Józef Stalin.

Tego typu obrazków będzie coraz więcej, ponieważ Rosjanie w celu uzupełnienia strat w czołgach muszą uzupełniać je wszystkim, co mają w rezerwie. Zapasy nowszych konstrukcji kurczą się (chociaż nadal nie są małe) i czas przywracania do służby kolejnych wyciąganych pojazdów się wydłuża (gorszy stan techniczny i braki w częściach zamiennych zużywanych wcześniej), zatem widok T-54/55 będzie coraz bardziej powszedni. Produkcja nowych czołgów oraz modernizacja tych obecnie używanych nie jest wystarczająca względem potrzeb frontu, zatem coraz więcej pojazdów w rosyjskich jednostkach może przywodzić na myśl wyposażenie Armii Radzieckiej z końca życia Józefa Stalina. Niemniej, przestarzały czołg to dalej czołg, zatem skuteczne narzędzie walki, które może ranić, zabijać i niszczyć.

T-54 to radziecki czołg średni opracowany przez zespół kierunkiem A.A. Morozowa w Biurze Konstrukcyjnym Zakładu Nr 183 w Niżnym Tagile w 1945 roku. Uzbrojenie główne stanowi armata gwintowana D-10T kal. 100 mm. Niektóre wystrzeliwane z niej pociski mogły przebijać ponad 300 mm stali. Z armatą sprzężono karabin maszynowy SGMT kal. 7,62 mm, zaś na wieży umieszczono wielkokalibrowy karabin maszynowy DSzK kal. 12,7 mm. Opancerzenie czołgu na przodzie wieży wynosi 203 mm, 130 mm na burtach oraz 60 mm z tyłu. Grubość nachylonej pod kątem 60 stopni przedniej płyty kadłuba wynosi 100 mm, zaś na burtach 80 mm stali pancernej. Jednostkę napędową czołgu stanowi silnik wysokoprężny W-54 o mocy 520 KM. Czołg rozpędza się do 51 km/h przy masie własnej wynoszącej 36 ton. Czołgi T-54 i T-55 wyprodukowano w łącznej liczbie 95 tys. egzemplarzy.