Singapur modernizuje artylerię rakietową. Przykład kompleksowego podejścia

W trakcie wdrażania 155 mm haubic samobieżnych Krab, baterii 120 mm moździerzy Rak czy planowanego pozyskania systemu wyrzutni rakietowych o kryptonimie Homar warto zwrócić uwagę na doświadczenia innych państw. Należy pamiętać, że wprowadzaniu systemów uzbrojenia musi towarzyszyć dostarczenie dobrze działającego systemu eksploatacji i szkolenia, a przede wszystkim wpięcie w sieciocentryczne systemy dowodzenia i przekazywania danych. Tylko szybkie pozyskanie wiadomości o przeciwniku oraz wypracowanie metod jego skutecznego zniszczenia/obezwładnienia daje pożądane efekty. 

Siły Zbrojne Singapuru postawiły na modernizację posiadanych przez siebie systemów artyleryjsko-rakietowych poprzez zwiększenie ich efektywności ogniowej. Modernizacji dokonano samodzielnie, wykorzystując potencjał i możliwości własnego przemysłu oraz doświadczenie wyniesione z dotychczasowej eksploatacji poszczególnych systemów uzbrojenia. Systemy HIMARS otrzymały nowy moduł dowodzenia, a oprócz tego do armii wprowadzono znaczniki celów i radary kontrbateryjne.

Wprowadzone do użycia nowe stanowisko dowodzenia baterii jest więc samodzielnym opracowaniem przemysłu singapurskiego. Wyposażenie stanowiska oraz zewnętrznie zamontowane moduły łączności (opracowane przez Singapore Technologies (ST) Electronics) umieszczone zostały w mieszczącym stanowiska dla pięcioosobowej załogi, mierzącym dwadzieścia stóp kontenerze CENTRON przewożonym na ciężarówce MAN. 

W skład systemu łączności wchodzą programowalne radiostacje oraz system łączności satelitarnej zakresu L (SATCOM), które to umożliwiają nawiązanie łączności z poszczególnymi plutonami ogniowymi tworząc bezpieczną sieć wymiany danych Army Battlefield Internet (ABI). Zapewnia to wysoki stopień współdziałania a przede wszystkim przekazywania danych nie tylko w obrębie baterii, ale też z innymi systemami uzbrojenia eksploatowanymi w singapurskiej armii.

ABI jest kluczowym elementem sieci Wide Area Communications (WAC) zapewniające obrazowe i głosowe przekazywanie danych na poziomie poszczególnych żołnierzy, jednostek sprzętowych, pododdziałów, oddziałów i dowództw wyższego szczebla oraz zapewniającym przesyłanie danych na duże odległości w satelitarnym paśmie Ku (co zapewnia również wsparcie podczas prowadzenia treningów i ćwiczeń wojsk).

Nowy system dowodzenia i kierowania ogniem przede wszystkim daje możliwość prowadzenia przez poszczególne plutony baterii ognia do różnych celów jednocześnie oraz znacznie przyspiesza czas wypracowania danych do strzelania (średnio z dotychczasowych około siedmiu minut do poniżej czterech).

Inny wprowadzony do eksploatacji system to laserowy znacznik celów TADS (Target Acquis Designator System). Waży on 10 kg co sprawia, że jest prawie 40% lżejszy niż dotychczas używany LTM 91 i ma od niego dwukrotnie większy zasięg (10 km). Dodatkowe możliwości obserwacji daje mu wbudowany termowizor.

O efektywności, jaką zapewniają nowe systemy, można było się przekonać podczas ćwiczenia „Forging Sabre 2017” odbywającego się na terytorium USA. W ośrodku szkoleniowym Phoenix położonym w stanie Arizona przeprowadzono wspólne, połączone manewry Wojsk Lądowych i Sił Powietrznych Singapuru w których te pierwsze wykorzystywały m.in.  227 mm samobieżne wyrzutnie rakietowe M142 HIMARS (High Mobility Artillery Rocket System). Przypomnijmy, że armia singapurska nabyła 18 zestawów HIMARS.

Niedawno też Singapur pozyskał w ramach FMS sześć radiolokatorów AN/TPQ-53 opracowanych przez Lockheeda Martina z przeznaczeniem jako systemy do wykrywania stanowisk ogniowych, pocisków moździerzowych, artyleryjskich i rakietowych oraz przekazywania danych w celu przeprowadzenia ognia kontr-bateryjnego. Jest to również element szerokiego programu modernizacji singapurskiej armii. Są to systemy typu AESA pracujące w zakresie S (na częstotliwości 2÷4 GHz) i wykrywające rożne zagrożenia w zakresie 360⁰ w azymucie i 90⁰ sektorze obserwacji. Wykrycia pocisku artyleryjskiego można dokonać na maksymalnej odległości 34 km, moździerzowego 20 km, a rakietowego ponad 60 km.

Powyższe działania to przykład kompleksowej modernizacji sprzętu nabytego z zagranicy. Warto zwrócić uwagę na podejście, jakie realizowane jest w Singapurze. Do samego środka rażenia dodano nowe systemy kierowania ogniem i wykrywania, zarówno opracowane w kraju jak i za granicą, zwiększając możliwości bojowe. Na systemy uzbrojenia należy patrzeć w sposób kompleksowy, aby były one elementem szerszego systemu walki wraz ze środkami rozpoznania, wsparcia, zabezpieczeniem logistycznym itd.