Norweska Rada do Spraw Badania Wypadków (Accident Investigation Board) wydała wstępny raport dotyczący przyczyn katastrofy śmigłowca H225 Super Puma, która miała miejsce 29 kwietnia 2016 roku. Śmierć poniosło wtedy łącznie 13 osób. Dokument zawiera rekomendację dotyczącą zapewnienia bezpieczeństwa eksploatacji przekładni głównych wiropłatów tego typu.

W trakcie prowadzonego śledztwa okazało się bowiem, że dwa znalezione na miejscu wypadku elementy przekładni planetarnej mogły ulec uszkodzeniom w wyniku zmęczenia materiału. Stwierdzono, że badania metalurgiczne tych części „wykazały cechy silnie zbliżone” do nadmiernego zużycia.

Choć ustalenia mają nadal charakter wstępny, to - z uwagi na ich znaczenie - Norwegian Accident Investigation Board już zdecydowała się na wydanie rekomendacji dotyczącej bezpieczeństwa eksploatacji przekładni głównych śmigłowców Airbus Helicopters H225. Zalecono Europejskiej Agencji ds. Bezpieczeństwa Lotnictwa (EASA) podjęcie „natychmiastowych” działań w celu zapewnienia bezpiecznego użycia tych elementów.

Stwierdzono bowiem, że nie można wykluczyć, iż podobne procesy zmęczeniowe mogą dotyczyć innych przekładni tego samego typu, a charakter usterki rozbitego śmigłowca wskazuje, że „obecne środki wczesnego wykrywania usterek nie są efektywne”.

Śmigłowiec H225 o numerze bocznym LN-OJF rozbił się w Norwegii 29 kwietnia 2016 roku. W katastrofie zginęło 13 osób. Maszyna należała do firmy CHC Helikopter Service AS. Została wyprodukowana w 2009 roku i była wyposażona w silniki Turbomeca Makila 2A1. Według BBC, wiropłaty tego typu od momentu zdarzenia otrzymały zakaz lotów w Norwegii i w Wielkiej Brytanii, mogły one być jednak wykorzystywane do operacji poszukiwawczo-ratowniczych. Obecnie Oslo zdecydowało się na wyłączenie H225 również z tego typu działań.

Śmigłowiec H225M Caracal, zakwalifikowany w ubiegłym roku do kolejnego etapu postępowania na śmigłowce wielozadaniowe dla Sił Zbrojnych RP przez poprzednie kierownictwo MON, należy do tej samej rodziny konstrukcji co H225 Super Puma, przy czym ta ostatnia jest przeznaczona dla użytkowników cywilnych, a Caracal – dla wojskowych. Obydwie maszyny należą do klasy 11 ton i są wyposażone np. w silniki Turbomeca Makila 2A1.