„Ogień operacyjny” – U.S. Army przetestuje pociski hipersoniczne

Zasadniczym celem jest opracowanie i przetestowanie kolejnej generacji lądowego systemu  rakietowego z tzw. szybowcowo poruszającą się pociskiem hipersonicznym. Miałaby on być zdolny do penetracji najnowszej generacji systemów obrony powietrznej i przeciwrakietowej oraz znacznie szybszy czas reakcji na zaistniałe zagrożenia z zachowaniem wysokiej mobilności samej wyrzutni. Zamiarem jest też, osiągniecie zdolności do działania nowego typu broni w systemie zintegrowanym, tak by wykorzystując zdobyte wcześniej i na bieżąco aktualizowane dane oraz przy wykorzystaniu zautomatyzowanego (opartego o sztuczną inteligencję) systemu ich analizy i wypracowania decyzji  wykonać nagły atak wyprzedzający wrogie posunięcia strony przeciwnej.

W ramach już zrealizowanej części OpFires przeprowadzono serię testów opracowanych podsystemów a zaprojektowanych w celu oceny ich indywidualnej skuteczności oraz współpracy w  kompletnym systemie. Całość ma spinać program badań już zintegrowanej broni a docelowo połączony z odpaleniem rzeczywistych pocisków.

Dwie pierwsze fazy obejmowały opracowanie właściwych technologii napędowych zdolnych do pracy przy zmiennych i wysokich obciążeniach. Badano nowe rodzaje napędów czy sposobu osiągnięcia dużych prędkości, możliwości przenoszenia różnych głowic bojowych  czy zwalczania szerokiego spektrum celów w tym infrastruktury krytycznej z dużą precyzją.

Obecnie DARPA podpisała już umowę z koncernem Lockheed Martin Missiles and Fire Control na przeprowadzenie integracji, co oznacza rozpoczęcie fazy 3. Przeznaczono na nią prawie 32 mln USD. Same testy w locie już zintegrowanego systemu/prototypowych pocisków i wyrzutni mają rozpocząć się w 2022 roku, gdy dalsze badania komponentów i podsystemów w 2021 roku.

Wybór koncernu Lockheed Martin spowodowany był jego olbrzymim doświadczeniem w badaniach i testach technologii hipersonicznych. Ponadto koncern  dokonał znacznych inwestycji w kluczowe technologie i rozwój nowych zdolności.

Wysoko manewrujące (kursem i wysokością) a przy tym poruszające się po trajektorii balistycznej systemy hipersoniczne są trudnym do strącenia celem dla obecnie wykorzystywanych systemów obrony przeciwrakietowej. Przechwycenie wymaga  wykrycia i śledzenia z dużą precyzją, obliczeń trajektorii lotu, dokładnych prognoz  dalszego przebiegu oraz zaprogramowania antyrakiet. Im później cel zostanie wykryty, tym mniej więc czasu na efektywną reakcję.