Bardzo dobrze się stało, że Święto Wojska Polskiego obchodzimy razem ze Świętem Matki Boskiej Zielnej i rocznicą Bitwy Warszawskiej. Jest to bowiem dowód na znaczenie tradycji w polskiej armii jak i na trzymanie się zasad, które nadal dla wielu Polaków łączą się z regułami Kościoła Katolickiego. Bo nikt nie zaprzeczy, że religijność Polaków obok patriotyzmu była tym, co najbardziej motywowało ich do walki z najeźdźcą, podobnie jak po II wojnie światowej nie dopuściło do całkowitej sowietyzacji naszego państwa.

Obecnemu świętu nadano szczególnie uroczystą oprawę, wynikającą z wydarzeń, jakie niestety toczą się na granicy rosyjsko – ukraińskiej. Pokaz możliwości polskiej armii może bowiem dać nadzieję wielu Polakom, że możemy czuć się bezpieczni i nie pozostaniemy sami w obliczu coraz agresywniej działającego Kremla.

Patrząc na defilujących w Warszawie żołnierzy i sprzęt wojskowy należy jednak pamiętać, że jesteśmy dopiero na początku drogi. Przed nami trudny okres wdrażania programu modernizacji technicznej sił zbrojnych oraz naprawiania skutków często nieprzemyślanych reform i decyzji dotyczących obronności. Będzie to wymagało czasu i pieniędzy, których oficjalnie nikt nie skąpi, ale które w rzeczywistości od lat wyciekają do budżetu z Ministerstwa Obrony Narodowej.

Mamy jednak w zanadrzu coś z czego zawsze możemy być dumni – polskich żołnierzy. Nie mówimy tu jednak o ludziach w mundurach myślących jedynie o swojej karierze korzystając bez skrupułów z koneksji rodzinnych i układów towarzyskich, którzy nie przeciwstawiają się nieprawidłowościom i nie reagują na szkodzące wojsku i Polsce działania.

Mówimy natomiast o żołnierzach, którzy honor i dobro munduru przekładają ponad wszystko. I to właśnie im składamy życzenia wszystkiego najlepszego. W tym wyjątkowym dniu pamiętamy również o wszystkich tych żołnierzach, którzy polegli walcząc za naszą ojczyznę.