Polskie Su-22 znowu latają. MiGi-29 nadal uziemione

Zgodnie z informacjami których udzielił kmdr por. Czesław Cichy, rzecznik prasowy Dowództwa Generalnego RSZ, po niemal trzech miesiącach zostały wznowione loty na samolotach Su-22. Ich zawieszenie, podobnie jak w przypadku samolotów MiG-29, związane było z tragiczna katastrofą 6 lipca 2018 w pobliżu Pasłęka w której zginał pilot. Wspólnym elementem obu typów maszyn jest fotel wyrzucany K-36, którego awaria jest jedną z rozważanych przyczyn śmiertelnego bilansu tego wypadku lotniczego.

W kwestii ewentualnego powrotu do lotów samolotów MiG-29 brak jest w obecnej chwili nowych informacji.

Decyzja o wznowieniu lotów na samolotach MiG-29 zostanie podjęta przez Dowódcę Generalnego RSZ po ustaleniu przyczyn zdarzenia oraz realizacji przedsięwzięć profilaktycznych zaleconych przez Komisję Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego. W związku z powyższym, na chwilę obecną, nie jest możliwe podanie terminu przywrócenia ww. samolotów do lotów. 

W zaistniałej sytuacji siły powietrzne dysponują w zakresie samolotów bojowych jedynie 48 maszynami F-16 Jastrząb i wspomnianymi już 18 Su-22, które powróciły do służby po dłuższej przerwie. Polskie siły powietrzne dysponują obecnie 12 samolotami w wersji jednomiejscowej Su-22M4 i 6 w dwumiejscowej Su-22UM3K. Posiadają one znikome możliwości bojowe na współczesnym polu walki i miały zostać wycofane, jednak w 2014 roku zdecydowano o wydłużeniu ich służby o kolejne 10 lat. Stało się to ze względu na potrzebę podtrzymania gotowości pilotów i szkolenia personelu naziemnego, przy braku funduszy na pozyskanie nowych maszyn.

W obecnej chwili, przy uziemionych dwóch eskadrach MiGów-29, możliwości zrealizowania przez pilotów maszyn bojowych lotów niezbędnych do podtrzymania umiejętności i uprawnień są co najmniej ograniczone. Można powiedzieć, że w tej sytuacji pozostające w służbie Su-22 są pomocne, pozwalając zapewnić pilotom niezbędny nalot. Jednak nawet przywrócenie do lotów Su-22 poprawia sytuację w niewielkim stopniu i nadal pozostaje ona bardzo trudna. Potrzebne są zarówno doraźne, jak i długoterminowe rozwiązania zwiększające gotowość polskiego lotnictwa taktycznego.