Z najnowszych filmów widać wyraźnie, że w Syrii są w tej chwili co najmniej dwie wersje rosyjskich zestawów rakietowo-artyleryjskich Pancyr: „S1” i „S2”. Najbardziej wyróżniającym je elementem jest obserwacyjna stacja radiolokacyjna (każdy zestaw posiada jeszcze radar śledzący oraz głowicę optoelektroniczną z kamerą termowizyjną).

Wyrzutnia Pancyr-S1, ujawniona na filmach w grudniu 2015 r., miała radar obserwacyjny 1RS1-1E z jedną, obrotową, prostokątną anteną ścianową. W lutym br. okazało się, że nieba nad Hmejmin broni również wyrzutnia „Pancyr-S2” ze stacją radiolokacyjną, która ma na jednej podstawie obrotowej dwa identyczne zestawy antenowe (odwrócone do siebie „plecami”). Taki układ teoretycznie pozwala m.in. na dwukrotnie skrócenie czasu odnawiania informacji o sytuacji powietrznej).

Od razu pojawił się problem z nazewnictwem. Zestaw opisywany w materiałach filmowych przez Rosjan jako „Pancyr-S2” był bowiem prezentowany w czasie wystawy MAKS-2013 jako „Pancyr-S1”. Natomiast filmy propagandowe pokazujące zestaw „Pancyr-S2” w 2015 r. przedstawiały go z jedną, prostokątną anteną radaru obserwacyjnego (taką jaką w większości materiałów rosyjskich ma zestaw „Pancyr-S1").

Nie wiadomo więc, czy mamy więc do czynienia rzeczywiście z nową wersją systemu, czy z wersją zmodernizowaną. Nie jest również pewne, jaki typ rakiet został umieszczony na „syryjskich” zestawach. Na filmach widać jedynie, że są to dwa bloki po sześć kontenerów z rakietami zamontowanymi z każdej strony wyrzutni (każdy blok składa się z pakietu trzech kontenerów startowych niezależenie podnoszonego w kącie elewacji). Nie wiadomo więc, jaki jest rzeczywisty zasięg rozstawionych w Syrii zestawów. Można więc jedynie założyć, że standardowo jest to około 20 km w odległości oraz 15 km w wysokości. Pancyr nadaje się więc również do zwalczania dronów klasy MALE (takich jak Predator i Reaper).

System ten na pewno jest natomiast uzbrojony w dwie, umieszczone z boku zestawu, podwójne armaty 2A38M kalibru 30 mm o zasięgu 4 km i sumarycznej szybkostrzelności teoretycznej - około 5000 strzałów na minutę.

Wysyłanie przez Rosję najnowszego uzbrojenia do Syrii jest oficjalnie związane z zagrożeniem, jakie według Rosjan istnieje ze strony lotnictwa koalicyjnego, w tym - przede wszystkim - tureckiego. Ale Pancyr-S2 to system nowy i niesprawdzony, który oficjalnie był prezentowany w działaniu w Rosji i wprowadzony na uzbrojenie dopiero w 2015 r. Nawet na stronie producenta – firmy KBP (Konstruktorskoje Biuro Pribostrojenija) w Tule - znajduje się jedynie opis zestawu Pancyr-S1 (z prostokątną anteną radaru obserwacyjnego).

Rosjanie postanowili prawdopodobnie zaprezentować go w warunkach bojowych nie dlatego, by zabezpieczyć ochronę swoich lotnisk, ale by zainteresować nim ewentualnych kupców. W tym przypadku rosyjski przemysł liczy szczególnie na Iran oraz Irak – czyli państwa, które w pierwszej kolejności muszą odnowić lub zmodernizować swój system obrony przeciwlotniczej. Rosjanie prowadzą również rozmowy w sprawie sprzedaży najnowszego uzbrojenia z Egiptem i niezdefiniowanymi krajami Ameryki Południowej.