Brytyjski łucznik strzela w Europie. Podwójny debiut ogniowy

Wielka Brytania w kwestii artylerii lufowej posiada bardzo mizerne zdolności bazujące przede wszystkim na 14 używanych armatohaubicach Archer, jakie pozyskała od Szwecji w ramach zastąpienia pierwszych oddanych Ukrainie 32 egzemplarzy AS90. Dotychczas wzięły już one udział w kilku ćwiczeniach na terenie Wielkiej Brytanii, ale także poza jej granicami. Wśród nich należy tutaj wspomnieć m.in. o odbywających się na terenie Estonii majowych manewrach Hedgehog 2025, które to były dla Łuczników zagranicznym debiutem.

W lipcu szkocki 19. Pułk Artylerii Królewskiej zamieścił wideo z pierwszego strzelania na żywo ze swoich armatohaubic Archer na terenie Wielkiej Brytanii. Z racji na zdolności bojowe tej konstrukcji oraz fakt ich bardzo nielicznego występowania w brytyjskiej armii kluczowe jest właśnie regularne wykorzystywanie jej w ćwiczeniach, aby artylerzyści mogli podnosić swoje zdolności. Podczas tego wydarzenia miał miejsce także mały wypadek z udziałem jednej artylerii, w wyniku którego przedział załogi przewrócił się na bok.

Niedługo później, bo w dniach 21-24 lipca na terenie estońskiego poligonu centralnego odbyły się ponownie ćwiczenia wojskowe, tym razem pod kryptonimem „Furious Eagle”. W ramach nich miało miejsce pierwsze zagraniczne strzelanie z wykorzystaniem armatohaubic Archer. Ćwiczenia miały na celu poprawę koordynacji działań na różnych szczeblach dowodzenia.

Ćwiczenia te odbywały się w ramach estońskiej Wielonarodowej Grupy Bojowej NATO. Udział w nich wzięli żołnierze estońscy, brytyjscy oraz francuscy. Stanowiły one kolejny element zgrywający poszczególne jednostki, ukazując ich zaangażowanie i zdolności.

Brytyjscy żołnierze wśród cech wyróżniających Archer-a względem innych rodzajów artylerii wymieniają m.in. automat ładowania. To w połączeniu z szeroką gamą amunicji oraz zasięgiem rażenia daje im znacznie większe możliwości na polu walki, niż mieli dotychczas.

Była to także symboliczna zmiana warty w tym kraju, ponieważ wcześniej brytyjscy artylerzyści wykorzystywali tam właśnie ostatnie haubice AS90. Teraz mają oni na swoim wyposażeniu znacznie nowocześniejszy sprzęt, który ma na swoim koncie pierwsze wojenne szlify (podobnie jak wspomniany przodek naszego Kraba). To wszystko jednak kropla w morzu potrzeb, jeżeli chodzi o konieczność uzupełnienia luki po wycofaniu ze służby AS90, a kontraktu na RCH 155 od wielu miesięcy nie widać.

Czym jest Archer?

Archer to 155 mm armatohaubica samobieżna na podwoziu kołowym. Uzbrojenie główne powstało na bazie wersji rozwojowej ciągnionego systemu FH 77B. Armatohaubica o nazwie FH 77BW posiada lufę o długości 52 kalibrów (ok. 8 metrów). Według producenta Archer może strzelać pociskami samonaprowadzającymi do zwalczania pojazdów opancerzonych BONUS na odległość do 35 km, amunicją konwencjonalną z gazogeneratorem dennym do 40 km, a amunicją precyzyjnego rażenia M982 Excalibur na ponad 50 km. Zautomatyzowane magazyny amunicji mogą pomieścić różne typy pocisków i modułowych ładunków miotających. Archer jest wyposażony w cyfrowy system dowodzenia, kontroli i kierowania ogniem. Haubicę można transportować drogą lotniczą na pokładzie samolotu transportowego Airbus A400M.

Operatorzy kontrolują wszystkie podsystemy haubicy z opancerzonej kabiny. Czas od zajęcia stanowiska ogniowego do oddania pierwszego strzału wynosi zaledwie 20 sekund. Po wykonaniu zadania ogniowego Archer jest w stanie przejść do położenia marszowego w ciągu kolejnych 20 sekund. W mniej niż dwie minuty Archer może wystrzelić sześć pocisków i przemieścić się na nowe stanowisko ogniowe. Przez cały ten czas załoga pozostaje pod pancerzem, opuszczając pojazd wyłącznie w celu uzupełnienia amunicji (pojemność magazynów wynosi 21 pocisków i kompletów modułowych ładunków miotających). Jak dotąd do systemu Archer dostosowano dwa typy podwozia: wozidło przegubowe Volvo A30E w układzie 6x6 oraz klasyczną ciężarówkę RMMV HX2 z napędem 8x8.