RAF gotowy do zwalczania okrętów podwodnych

Wielka Brytania przerwała wreszcie ponad dziesięcioletni okres działania bez samolotów zwalczania okrętów podwodnych (ZOP). Najpierw bowiem wycofano samoloty ZOP Hawker Siddeley Nimrod MR2, a później skasowano program modernizacji kilku takich maszyn do wersji MRA.4. Brytyjczycy zostali w ten sposób pozbawieni możliwości szybkiego reagowania na coraz bardziej agresywne działania rosyjskich okrętów podwodnych – szczególnie w pobliżu Szkocji i bazy Faslane, gdzie stacjonują m.in. brytyjskie, atomowe okręty podwodne z rakietami balistycznymi typu Vanguard.

Doszło nawet do takiej sytuacji, że Wielka Brytania musiała prosić sojuszników o pomoc w nadzorowaniu swoich akwenów morskich niepokojonych najprawdopodobniej przez Rosjan. Sytuacja stała się na tyle niebezpieczna, że np. na przełomie listopada i grudnia 2014 r. trzeba było skierować do Wielkiej Brytanii: trzy samoloty P-3 Orion z amerykańskiej marynarki wojennej, jeden samolot Dassault Atlantique 2 z francuskich sił morskich i jeden samolot CP-140 Aurora z kanadyjskich sił powietrznych (które były dodatkowo wspomagane przez brytyjski samolot nadzoru radarowego Raytheon Sentinel).

By zapobiec takim sytuacjom w przyszłości, zdecydowano się w 2015 roku na zakup od Amerykanów ich najnowszych powietrznych patrolowców Poseidon MRA1 (P-8A). Pozyskanie dziewięciu takich statków powietrznych kosztowało Brytyjczyków w sumie 3,87 mld USD. Dostawy Poseidonów do Wielkiej Brytanii zgodnie z umową podpisaną w 2016 roku rozpoczęły się w 2020 roku. W lutym 2021 roku dostarczono już piąty samolot tego typu, a pozostałe cztery mają zostać przekazane do końca 2021 roku. Wszystkie te statki powietrzne nie są wykorzystywane przez brytyjską marynarkę wojenną, ale brytyjskie siły powietrzne RAF.

Weszły one w skład 120 Eskadry stacjonującej w bazie sił powietrznych RAF Lossiemouth. To właśnie tam rozpoczęto przygotowania do jak najszybszego wprowadzenia Poseidonów do służby operacyjnej. W pierwszej kolejności szkolono się w poszukiwaniu okrętów nawodnych i podwodnych, korzystając z pokładowych systemów obserwacji technicznej, a w tym: radaru dużej rozdzielczości obserwacji powierzchni APY-10, systemu pław hydroakustycznych, głowicy optoelektronicznej oraz systemu walki elektronicznej.

Dopełnieniem tych działań była właśnie próba faktycznego wykorzystania najważniejszego uzbrojenia tych samolotów do zwalczania okrętów podwodnych – lekkich torped typu Mark 54 (o długości 2,715 m, średnicy 324 mm i wadze 276 kg). To właśnie bowiem one w jakiś sposób pozwalają „sfinalizować” cały proces wykrywania i identyfikacji wrogich okrętów podwodnych.

W czasie próby wykorzystano torpedę ćwiczebną REXTORP, pozbawioną napędu oraz ładunku bojowego, którą później odzyskano. Dodatkowo atakowano symulowany, a nie faktyczny okręt podwodny. Nie zmienia to jednak faktu, że RAF potwierdził w ten sposób umiejętność szybkiego uzbrojenia swoich Poseidonów i wykorzystania ich do zwalczania ewentualnego zagrożenia.

„To był wielki zaszczyt móc być świadkiem ciężkiej pracy tak wielu utalentowanych osób z Królewskich Sił Powietrznych, służby cywilnej i partnerów przemysłowych, którzy zebrali się, aby umożliwić nam wystrzelenie i odzyskanie tej torpedy. To ćwiczenie dowiodło, że wszystko jest na swoim miejscu, aby nasi technicy uzbrojenia mogli szybko umieścić te torpedy na naszych samolotach, dzięki czemu możemy je dostarczyć wszędzie i zawsze, gdy są potrzebne”.