Szwedzki system powietrznego ostrzegania dla Emiratów Arabskich

Informacja została przekazana w czasie wystawy Air Show 2015 w Dubaju. Szczegóły kontraktu nie są na razie znane. Firma Saab poinformowała jednak, że na pokładzie Bombardierów zostanie zamontowana najnowsza wersja radaru Erieye, która pozwala na wykrywanie celów powietrznych, lądowych i morskich.

Dla Szwedów umowa jest o tyle ważna, że stanowi kontynuację porozumienia zawartego ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi w listopadzie 2009 r. Wtedy za około 1,5 miliarda dolarów zamówiono dwa samoloty wczesnego ostrzegania Saab 340 AEW (Airborne Early Warning) oraz niezbędne wyposażenie naziemne. Obecny kontrakt ma mniejszą wartość - być może dlatego, że część z systemów wcześniej dostarczonych będzie mogła z powodzeniem pracować dla potrzeb Bombardierów AEW.

Dlaczego właśnie radar Erieye?

Wybranie przez ZEA radaru Erieye nie powinno nikogo dziwić, ponieważ za stosunkowo niedużą kwotę Szwedzi dostarczają pełnowartościowy system powietrznego, wczesnego ostrzegania. Początkowo zamówiły go tylko szwedzkie siły powietrzne wybierając jako bazę samoloty Saab 340. Dwa pierwsze radary z sześciu zamówionych przekazano już w 1996 r. i od tego czasu sprawdziły się one przy kontrolowaniu przestrzeni powietrznej nad Szwecją. Później takie samo rozwiązanie zamówiła Tajlandia i Zjednoczone Emiraty Arabskie.

Cechą systemu AEW z radarem Erieye jest elastyczność. Nie wymaga on bowiem dedykowanej platformy tak jak np. AWACS, ale może być montowany na różnych – i to stosunkowo niewielkich - platformach powietrznych. Przykładowo radar Erieye zamontowano na zamówienie Brazylii na samolotach Embraer-145. Takie rozwiązanie zostało również wykorzystane przez siły powietrzne Meksyku i Grecji. Co więcej, szwedzki system ostrzegania Erieye na samolocie Saab 2000 zakupił Pakistan i Arabia Saudyjska.

Są to więc państwa często o nieporównywalnie mniejszych budżetach obronnych niż np. Stany Zjednoczone, Wielka Brytania czy Francja, które było stać na zakup powietrznego systemu ostrzegania i kontroli AWACS (Airborne Warning and Control System) E-3 Sentry. System wykorzystywał bowiem duże samoloty Boeing 707-320, relatywnie drogie w zakupie, kosztowne w eksploatacji i wymagające dużych lotnisk.

Szwedzki system był zaprojektowany dla mniejszych państw, z ograniczonymi możliwościami finansowymi i niewielkimi bazami lotniczymi. Warto też dodać, że parametry taktyczno-techniczne obu rozwiązań są często porównywane.

Możliwości radaru Erieye

Podstawową różnicą pomiędzy systemem E-3 Sentry AWACS i szwedzkim Erieye jest radar. Na AWACS zastosowano stację radiolokacyjną AN/APY-1 z anteną obrotową umieszczoną w kulistej kopule nad kadłubem.

Szwedzi zaproponowali radar Erieye, z belkową i nieruchomą anteną umieszczoną na stałe nad kadłubem. Przeszukiwanie przestrzeni powietrznej odbywa się więc tylko w sposób elektroniczny. Obecnie zastosowano aktywną antenę ścianową AESA, zawierającą w sumie 192 takie same moduły nadawczo–odbiorcze (na pasmo E/F – 3 GHz), które zabezpieczają obserwację w głównej mierze w sektorach bocznych - w kącie około 150º. Obserwacja w sektorze przednim i tylnym jest natomiast ograniczona.

Okazuje się jednak, że odpowiednio dobierając profil lotu można bezproblemowo realizować nadzór nad przestrzenią powietrzną, tym bardziej, że zasięg systemu określono na 450 km.