Rosjanie zwiększają produkcję artylerii

Rosyjska armia otrzymała dotychczas kilka partii armatohaubic 2S43 Malwa, które to od miesięcy są wykorzystywane do walk z Ukrainą. Oprócz tego pewna ich liczba jest używana w Michajłowskiej Wojskowej Akademii Artylerii do szkolenia kolejnych obsług. Wiele wskazywało, że produkcja tego rosyjskiego odpowiednika Cezara czy Bohdany jest powolna i niewystarczająca jak na potrzeby rosyjskiej armii w kwestii nawet uzupełniania strat. Sytuacja ta jednak miała w ostatnich miesiącach ulec poprawie, na co wskazywać ma zdjęcie przedstawiające transport kolejowy przynajmniej ośmiu egzemplarzy 2S43, o czym pisze ukraiński portal Militarnyi.

Samo zdjęcie ma pochodzić z lutego i może ono przedstawiać oprócz 2S43 także armatohaubicę powstałą na jej bazie, czyli 2S44 Hiacynt-K. Zważywszy na powolne tempo produkcji gąsienicowych armatohaubic 2S19M2 Msta-S oraz 2S35 Koalicja-SW, to właśnie artyleria kołowa wydaje się obecnie najliczniej produkowanym typem uzbrojenia w rosyjskim przemyśle. O ile dokładnie wzrosła produkcja systemu 2S43? Tego nie wiadomo. Może to wynikać m.in. z ustabilizowania łańcucha dostaw podzespołów, zwiększenia ogólnej wydajności przemysłu zbrojeniowego w warunkach wojennych, a także z wykorzystania w nowych egzemplarzach Malwy uzbrojenia pochodzącego z magazynów sprzętowych .

Rosjanie ulepszyli swoją artylerię

Poszlaką w tej ostatniej kwestii jest powstanie armatohaubicy 2S44 Hiacynt-K, która powstała poprzez wymianę uzbrojenia głównego Malwy na to pochodzące z 2A36 Hiacynt-B. Co zatem stoi na przeszkodzie, by zacząć montować obok fabrycznie nowych armatohaubic dla Malw te pochodzące ze zmagazynowanych 2A65 Msta-B? Oczywiście po ich dostosowaniu do montażu na lżejszym nośniku. Produkcja odkuwek do luf w Rosji podobnie jak w innych miejscach na świecie to proces długotrwały, zatem tego typu działania znacząco przyspieszyłyby proces wytwarzania 2S43.

Trzeba przy tym pamiętać, że Malwa odstaje pod względem maksymalnej donośności od zachodniej konkurencji, w tym haubicach takich jak francuski CAESAR, izraelski ATMOS czy ukraińska Bohdana. Jedną z przyczyn jest lufa o długości L/47, która pochodzi z armatohaubic rodziny Msta, co rozwiązuje użycie tej od ciągnionego Hiacynta.

Czym jest armatohaubica 2S43 Malwa?

2S43 Malwa to rosyjska armatohaubica samobieżna o trakcji kołowej. Uzbrojenie główne kalibru 152 mm posiada lufę o gwintowanym przewodzie i długości 47 kalibrów (ok. 7,15 m). Pojazd został zaprojektowany przez Centralny Instytut Badawczy „Buriewiestnik”. Jest produkowany przez fabrykę Urałtransmasz, która wchodzi w skład koncernu UrałWagonZawod (UWZ), podmiotu zależnego państwowego holdingu Rostiech. System składa się z nośnika, czyli wojskowego samochodu ciężarowego BAZ-6010-027 z napędem 8×8, oraz uzbrojenia w postaci armatohaubicy 2A64 (wykorzystywanej m.in. w gąsienicowym systemie 2S19 Msta-S). Zapas amunicji wynosi 30 naboi. Załoga zajmuje miejsce w opancerzonej kabinie z przodu wozu, zaś uzbrojenie jest zamontowane w jego tylnej części. Donośność określa się na 24,5-36 km w zależności od zastosowanej amunicji.

Konstruktorzy twierdzą, że konstrukcję armatohaubicy maksymalnie uproszczono i odchudzono, co ma umożliwiać sprawny przerzut drogą powietrzną. Masa całkowita 2S43 wynosi 32 tony. Małwa posiada zmechanizowany, półautomatyczny system zasilania uzbrojenia głównego w amunicję, który według oficjalnych danych ma zapewniać szybkostrzelność na poziomie ośmiu strzałów na minutę. Wóz wyposażono w podpory stabilizujące podwozie w trakcie prowadzenia ognia. W różnych źródłach pojawiają się doniesienia, jakoby w przyszłości planowana była wymiana uzbrojenia głównego na to znane z gąsienicowej Koalicji-SW, co zwiększyłoby donośność do ponad 40 km. Jak dotąd informacje te nie znalazły potwierdzenia w otwartych źródłach. W 2024 roku zademonstrowano wersję ze zmienionym uzbrojeniem głównym o większej donośności.