Jako symboliczny moment startu nowego rodzaju sił zbrojnych uznano rozpoczęcie dyżuru bojowego na stanowisku dowodzenia WKS i przystąpienie do scentralizowanego zarządzania bojowego: dyżurnymi siłami i środkami lotnictwa, obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej, systemami kosmicznymi tzw. „rosyjskiej grupy orbitalnej” oraz systemami ostrzegania o ataku rakietowym i kontroli przestrzeni kosmicznej. Oficjalnie nowy rodzaj sił zbrojnych rozpoczął działanie 1 sierpnia br.

Siły Powietrzno-Kosmiczne zostały utworzone w oparciu o formacje i jednostki wojskowe Sił Powietrznych WWS (Wojenno-wozdusznyje siły) i Wojsk WKO - Powietrzno – kosmicznej obrony (Wozduszno kosmicieskoj oborony).

W pierwszej kolejności połączono struktury dowodzenia WWS i Wojsk WKO tworząc stanowisko głównodowodzącego WKS oraz Główny sztab WKS. Związki, jednostki i formacje WWS i Wojsk WKO zostały przekształcone w trzy rodzaje wojsk Sił Powietrzno Kosmicznych:

• siły „wojenno-powietrzne”;
• wojska kosmiczne;
• wojska i obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej.

Utworzenie nowego rodzaju sił zbrojnych tłumaczy się w Rosji koniecznością zjednoczenia pod jednym dowództwem wszystkich sił i środków - odpowiedzialnych za zapewnienie bezpieczeństwa Rosji w przestrzeni powietrzno-kosmicznej. Ma to być wynik przesunięcia środka ciężkości walki do tzw. „obszaru powietrzno-kosmicznego”.

Efektem zmian wprowadzonych w rosyjskiej strukturze dowodzenia ma być:

• skupienie w jednej strukturze całej odpowiedzialności za tworzenie polityki rozwoju Sił Powietrzno-Kosmicznych;
• lepsze wykonywanie często zazębiających się zadań;
• podwyższenie efektywności podlegających pod WKS sił i środków.

Zmiany centralne nie przekładają się na reformy na niższych szczeblach dowodzenia. Zgodnie z oficjalnym komunikatem ministerstwa obrony Rosji systemy kierowania siłami i środkami lotnictwa oraz obrony przeciwlotniczej poszczególnych okręgów wojskowych nie zostaną zmienione. Ponadto: „Generalne zarządzanie powietrzno kosmiczną obroną nadal będzie realizowane przez sztab generalny sił zbrojnych Rosyjskiej Federacji, a bezpośrednio – główne dowództwo Powietrzno Kosmicznych Sił”.

Zmiany w systemie dowodzenia przestrzenią powietrzno-kosmiczną to konsekwencja procesu integracyjnego, który rozpoczął się w rosyjskiej armii już 16 lipca 1997 r., gdy stworzono nowy rodzaj sił zbrojnych: Siły wojenno-powietrzne. Połączono wtedy pod jednym dowództwem Siły wojenno-powietrzne i Wojska obrony przeciwlotniczej. Po poważnych zmianach strukturalnych i organizacyjnych utworzono ostatecznie Główny sztab i stanowisko dowodzenia głównodowodzącego „nowymi” Siłami wojenno-powietrznymi.

Równolegle realizowane były prace nad integracją wszystkich elementów związanych z wykorzystaniem przestrzeni kosmicznej i tworzeniem struktur systemu zarządzania i dowodzenia - zajmujących się tym obszarem. W efekcie tych działań, utworzono 1 grudnia 2011 r. nawet nowy rodzaj sił zbrojnych „Wojska Powietrzno-kosmicznej obrony”- Wojska WKO.

Jak się jednak okazało rozgraniczenie systemów obrony kosmicznej i przeciwlotniczej oraz lotnictwa jest coraz trudniejsze i wiele programów musi być ze sobą ściśle zsynchronizowanych. Dlatego postanowiono wszystko połączyć i w ten sposób powstały Siły Powietrzno Kosmiczne, które dołączyły do pozostałych rodzajów sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej: Wojsk Lądowych, Sił Morskich, Rakietowych Wojsk Strategicznego Przeznaczenia i Wojsk Powietrzno-Desantowych.