An-178 został skonstruowany na bazie udanej rodziny samolotów pasażerskich An-148 i An-158 z którymi posiada 50-60% wspólnych elementów. Są to dobrze sprzedające się średnie samoloty pasażerskie, posiadające także warianty VIP i ambulans. Planowane są również inne modele specjalistyczne, między innymi wersja dalekiego zasięgu do morskich misji patrolowych An-148-300M. W rodzinie brakowało dotąd jedynie klasycznej maszyny transportowej z tylną rampą.

An-178 powstał jako wojskowy samolot transportowy, mogący przewozić ładunki wielkogabarytowe, między innymi standardowe kontenery morski, 90 żołnierzy z pełnym wyposażeniem lub 80 spadochroniarzy. Masa ładunku planowana jest na 18 ton, jednak zgodnie z analizami producenta, standardowe misje transportowe dla samolotów klasy An-12 czy C-160, które An-178 ma zastąpić, to przewóz ładunków o masie 11-12 ton na dystans 2-3 tys km. Dotyczy to około 70% zadań transportowych dla tej klasy maszyn. An-178 jest zdolny do ich realizacji przy zużyciu paliwa zbliżonym do An-12, ale prędkości lotu o 35% większej, dzięki użyciu napędu turboodrzutowego. Przy tym maszyna może operować ekonomicznie na pułapie 12,2 tys. metrów, podczas gdy dla An-12 jest to najwyżej 8,5 tys. metrów.

Napęd AN-178 stanowią dwa silniki D-436-148FM, będące rozwinięciem jednostek napędowych stosowanych w samolotach An-148/158. Mają zapewniać zasięg 1000 km z maksymalnym obciążeniem i 4000 km z ładunkiem 10 ton. Prędkość maksymalna to 825 km/h. An-178 posiada możliwość krótkiego startu i lądowania na nieprzygotowanych lądowiskach.  Są to zalety, które mogą uczynic z niego nie tylko następcę C-160 czy An-12, które są nadal bardzo popularne na świecie, zwłaszcza w Afryce i Azji.  An-178  może być poważnym  konkurentem dla C-27 Spartan, C295 CASA. Ale celem stworzenia tej maszyny było raczej zajęcie własną niszę. Pod względem przewożonych ładunków An-178 znajduje się pomiędzy C-27 Spartan czy An-74 a znacznie większymi maszynami, takimi jak C-130. An-70 czy A400M. 

Nowym samolotem zainteresowane są Ukraińskie siły zbrojne ale też cywilni i wojskowi odbiorcy zagraniczni. Chęć przetestowania i ewentualnego zakupu wyraziły miedzy innymi siły powietrznej Indii.