Kolejne pojazdy opancerzone dla Wojsk Specjalnych

Wspomniane pojazdy najpewniej trafią na uzbrojenie Wojsk Specjalnych, zaś one same będą pozyskiwane w ramach procedury Excess Defense Articles (EDA). Ich selekcję przeprowadzono w październiku na terenie składnicy sprzętowej Red River Army Depot w stanie Teksas. Dostawa jest zaplanowana na drugą połowę stycznia przyszłego roku. Obecnie tego typu wozy są używane jedynie przez nasze Wojska Specjalne, które posiadają łącznie 45 egzemplarzy MRAP-ów M-ATV w wersji M1240A1, które to zostały im dostarczone w 2015 roku. Przed wysłaniem do naszego kraju wszystkie M-ATV przeszły w Afganistanie przeglądy techniczne. Podobna procedura zapewne będzie miała miejsce przed wysyłką opisywanych pojazdów lub zostanie ona wykonana na terenie zakładów Rosomak S.A.

Wozy te nie były fabrycznie nowe i pochodzą z pierwszych partii produkcyjnych z lat 2009–2010. Pierwotnie zostały dostarczone przez Oshkosh Defense w wersji M1240 jednostkom U.S. Army operującym w Afganistanie, skąd trafiły, na koszt strony amerykańskiej, do naszego kraju. Nie były one jednak intensywnie eksploatowane i ich przebiegi wynosiły od 500 do 5000 mil. Warto również podkreślić, że do Polski nie trafiły przypadkowe wozy ze składu, tylko egzemplarze wybrane przez przedstawicieli Wojsk Specjalnych. Wszystkie one przeszły, w trakcie użytkowania przez U.S. Army, modernizację do standardu M1240A1, polegającą na instalacji dodatkowego zestawu osłon przeciwminowych UIK (Underbody Improved Kit), który w liczbie 8000 szt. został do tej pory wyprodukowany i zamontowany zarówno na nowych pojazdach, jak i tych już używanych w warunkach bojowych.

M-ATV to amerykański opancerzony pojazd minoodporny (MRAP) produkowany przez firmę Oshkosh jako następca opancerzonych wariantów samochodów HMMWV czy starszego typu MRAP-ów jak Cougar. Opracowano go na podstawie wniosków U.S. Army z operacji w Iraku oraz Afganistanie gdzie wspomniane Cougary czy MaxxPro mimo znacznego zwiększenia poziomu bezpieczeństwa przewożonych żołnierzy pojazdy miały niewystarczającą mobilność w trudnym terenie, a ich stabilność zwiększała ryzyko wypadków. W odpowiedzi na to U.S. Army w ramach przetargu poszukiwała pojazdu minoodpornego, który będzie zapewniał lepsze parametry w powyższych kwestiach. Wygrała go firma Oshkosh, oferując swój MRAP osadzony na podwoziu samochodu ciężarowego rodziny MTVR.

Przy okazji pozyskania kolejnej partii wozów M-ATV z zasobów Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych nalezy uznać, że jest to przysłowiowy gwóźdź do trumny programu Pegaz. Warto też zadać pytanie, dlaczego polski resort obrony nie zdecydował się na zakup nowych pojazdów JLTV (Joint Light Tactical Vehicle). Szczególnie, że ta konstrukcja zdobywa co raz większe grono użytkowników w Europie, w tym wśród naszych sojuszników w NATO (także ze wschodniej flanki), jak Słowacja, Słowenia, Litwa czy Rumunia. JLTV były również oferowane polskiej armii w ramach wspomnianego programu Pegaz. Posiadamy też krajowe zaplecze do serwisowania tych pojazdów, które również mogłoby zaspokoić potrzeby naszych sąsiadów, w postaci spółki Rosomak S.A., który jest oficjalnym preferowanym dostawcą usług serwisowych Oshkosh Defense (producent m.in. wozów M-ATV i JLTV) oraz posiada stosowną certyfikację i wykwalifikowaną kadrę w zakresie serwisowania pojazdów wojskowych w układzie jezdnym od 4x4 do 10x10. Co równie ważne Rosomak S.A. jako jedna z nielicznych firm w naszym kraju współpracuje także z NSPA (NATO Support and Procurement Agency), a więc może realizować usługi na rzecz innych państw-członków Sojuszu. Przy zakupach JLTV przez Polskę możliwe byłoby również zwiększenie współpracy przemysłowej pomiędzy polską firmą a Oshkosh Defense. Tego jednak nie zapewni pozyskanie kolejnej partii M-ATV.

Współpraca: Mateusz Multarzyński