System Javelin powstał w wyniku kooperacji koncernów Lockheed Martin i Raytheon, stanowi obecnie podstawowe uzbrojenie tego typu US Army i US Marines na poziomie batalionu. Pociski tego typu mają być eksploatowane we wspomnianych amerykańskich formacjach co najmniej do roku 2050. Wśród użytkowników ppk Javelin znalazły się m. in. Czechy, Litwa i Estonia.

Czytaj też: Estonia otrzymała przeciwpancerne Javeliny. Podarowane przez USA

Przedstawiciele Lockheed Martin wskazują, że pocisk cechuje się niewielką masą i prostotą obsługi. Dzięki automatycznemu śledzeniu celu, sposób naprowadzania w podczerwieni pozwala operatorowi załadować kolejny pocisk lub opuścić stanowisko ogniowe zaraz po odpaleniu rakiety, która całkowicie autonomicznie koryguje swój tor lotu. Cała procedura od uruchomienia wyrzutni i systemu celowniczego do odpalenia pocisku może trwać około 30 sekund.

Zgodnie z amerykańskimi analizami zwiększa to szanse przeżycia operatora i prawdopodobieństwo skutecznego trafienia w cel pierwszym pociskiem. Ze względu na pasywny system naprowadzania, który nie oświetla celu laserem lub też nie emituje innych sygnałów, istnieje mniejsza szansa skutecznego przeciwdziałania trafieniu przez systemy ochrony aktywnej klasy „soft kill”. Te same czynniki ograniczają też ryzyko wykrycia i wyeliminowania wyrzutni oraz jej operatora przed odpaleniem pocisku, natomiast możliwość opuszczenia pozycji w kilka sekund po odpaleniu rakiety zwiększa szanse obsługi na uniknięcie ostrzału.

Czytaj też: Przeciwpancerny węzeł gordyjski

Według zapewnień Lockheed Martin przygotowanie operatora zestawu Javelin wymaga 40 godzin szkolenia z użyciem wirtualnego symulatora, co obniża czas i koszty treningu. Jest to widoczne zwłaszcza w porównaniu do pocisków naprowadzanych przez operatora śledzącego cel w całym cyklu dolotu pocisku, których szkolenie może trwać wielokrotnie dłużej z uwagi na konieczność nabycia dość skomplikowanej umiejętności sterowania pociskiem. 

Podstawowa sekwencja obsługi wyrzutni sprowadza się do kilku relatywnie prostych działań. Termowizyjny układ naprowadzania naprowadza się na cele kontrastujące w podczerwieni. Mogą to być zarówno obiekty cieplejsze od otoczenia (np. człowiek, pojazd, lufa karabinu maszynowego) jak i od niego chłodniejsze (np. jaskinia, okno w ścianie budynku). 

Jak podkreślił w rozmowie z Defence24.pl Joe Elmer, International Business Development Javelin Lockheed Martin Missiles and Fire Control, może to być szczególnie istotne dla formacji terytorialnych, których czas szkolenia i intensywność treningów są znacznie mniejsze niż w przypadku formacji regularnych. System Javelin nie stanowi propozycji wyłącznie dla nowo tworzącej się formacji.

Cechy takie jak niewielka waga, predystynują go do wykorzystania w formacjach aeromobilnych, desantowych i Wojskach Specjalnych. Obsługa może się desantować z użyciem spadochronów wraz z uzbrojeniem, co umożliwia jego użycie już chwilę po lądowaniu. Z tego względu broń tego typu jest stosowana przez formacje specjalne i aeromobilne kilkunastu krajów.

Pocisk wraz z jednorazowym kontenerem startowym waży 15 kg, natomiast moduł celowniczo-sterujący ma masę 7 kg. Przy tym zasięg skutecznego ognia to od 60 do 2500 metrów, jednak w sprzyjających warunkach pogodowych pocisk jest w stanie razić cele oddalone o 4 km. Rakieta dysponuje systemem samonaprowadzania termowizyjnego i tandemową głowicą kumulacyjną zdolną do rażenia celów opancerzonych z przedniej lub z górnej półsfery. 

Potencjalnie istnieje możliwość integracji systemu na pojazdach, a nawet na śmigłowcach. Obecnie trwają prace nad rozwojem konstrukcji, m. in. poprzez zwiększenie zdolności do rażenia celów obszarowych, oraz zmniejszenie masy modułu celowniczego.