Szwedzkie Gripeny odleciały z Polski

Rangę uroczystości pożegnania szwedzkich załóg Gripenów nadała obecność ważnych dowódców. W wydarzeniu uczestniczyli m.in. dowódca generalny Rodzajów Sił Zbrojnych gen. broni Marek Sokołowski, dowódca Sił Powietrznych Szwecji gen. Jonas Wikman, dowódca Centrum Operacji Powietrznych gen. dyw. pil. Ireneusz Starzyński oraz dowódca 1. Skrzydła Lotnictwa Taktycznego gen. bryg. pil. Piotr Iwaszko.

Decyzję o udziale w misji Nato enhanced air policing szwedzki rząd podjął jeszcze w grudniu ubiegłego roku. Pierwsze samoloty szwedzkich Sił Powietrznych (Flygvapnet) wylądowały w Malborku 26 marca, by od kwietnia uczestniczyć w misji dozoru przestrzeni powietrznej NATO. Misja podobnie jak jej zakończenie była poprzedzona uroczystością. 1 kwietnia b.r. na lotnisku w Malborku na uroczystości był obecny minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz, minister obrony Szwecji Pål Jonson i wiceminister obrony Wielkiej Brytanii Lord Vernon Coaker.

W natowskiej misji poza polskimi myśliwcami Mig-29 operujących z tej bazy na co dzień i sześcioma szwedzkimi Gripenami, wzięło udział sześć brytyjskich myśliwców Eurofighter Typhoon, także stacjonujących czasowo w Malborku.

Jedną z pierwszych sytuacji kiedy szwedzkie Gripeny zostały poderwane do lotu było zidentyfikowanie rankiem 24 kwietnia nieznanego samolotu przelatującego przez międzynarodową przestrzeń powietrzną nad Bałtykiem. Para samolotów Jas-39 Gripen stacjonujące w 22 BLT przechwyciły samolot i zidentyfikowały go. Nieznana maszyna okazała się być rosyjskim samolotem rozpoznawczym Ił-20.

W obecnej sytuacji geopolitycznej, kiedy rosyjskie lotnictwo dalekiego zasięgu dokonuje uderzeń, także na zachodnie obwody Ukrainy, a wrogie samoloty rozpoznawcze próbują pozyskać informacje o infrastrukturze wojskowej Polski i sojuszników, udział w misji innych państw jest ważny. NATO enhanced Air Policing, to akcja wzmocnionego dozoru przestrzeni powietrznej na wschodniej flance NATO, co jest ważne dla bezpieczeństwa sojuszu. Dowódcy odpowiedzialni za operację uznali, że misja pozwoliła nie tylko na realizację zadań, ale także na rozwój zdolności obronnych sojuszników.