Państwa NATO zacieśniają współpracę w zakresie obrony powietrznej

Po spotkaniu ministrów obrony NATO wiemy już, że nowi uczestnicy dołączyli do dwóch niedawno uruchomionych projektów tj. High Visibility Projects (HVP) oraz Modular GBAD, jak również inicjatywy Rapidly Deployable Mobile C-RAM. Szersze grono państw członkowskich ma partycypować także w uruchomieniu nowego przedsięwzięcia „Możliwości dowodzenia i kontroli (C2) na rzecz naziemnej obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej poziomów batalionu i brygady (warstwa GBAD C2).

„Poprzez zwiększanie współpracy między Sojusznikami, ciągłe doskonalenie naszych zdolności i reagowanie na wyzwania sprawiamy, że przestrzeń transatlantycka staja się bezpieczniejsza i lepiej przygotowana do stawienia czoła wszelkim zagrożeniom” – miał stwierdzić zastępca sekretarza generalnego NATO Mircea Geoană, właśnie podczas oficjalnej uroczystości podpisania umowy odnoszącej się do kwestii obrony powietrznej.

Uczestnicy Modular GBAD (Belgia, Dania, Niemcy, Węgry, Włochy, Łotwa, Holandia, Słowenia, Hiszpania i Wielka Brytania) powitali w projekcie Norwegię, Polskę, Portugalię i Stany Zjednoczone. Jego celem jest pozyskanie i wdrożenie modułowego rozwiązania dla naziemnej obrony powietrznej bardzo krótkiego, krótkiego i średniego zasięgu. Tego rodzaju nowe zdolności mają finalnie zapewnić sojusznikom rozwiązania modułowe, zbudowane wokół modułu dowodzenia i kontroli oraz opcję łączenia różnych efektorów dla chronionych elementów własnych sił. Przede wszystkim, właśnie zdolność modułowego łączenia „plug-and-play” ma zagwarantować NATO możliwość płynnej i szybkiej wymiany, dodawania lub usuwania efektorów w zależności od zagrożeń, z jakimi mają do czynienia w danym momencie lub miejscu.

W przypadku drugiego projektu, mowa jest o rozwoju zdolności C-RAM, gdzie Norwegia, Polska i Stany Zjednoczone dołączyły do już funkcjonujących w tym zakresie Niemiec, Grecji, Węgier i Wielkiej Brytanii. Projekt ten ma na celu opracowanie i dostarczenie zdolności do ochrony sił sojuszniczych przed zagrożeniami rakietowymi, artyleryjskimi i moździerzowymi. To właśnie w tym projekcie szczególny nacisk ma zostać położony na wdrażanie nowych technologii zwalczania wspomnianych zagrożeń, chociażby możliwościom technologicznym, które bazują na użytkowaniu silnej wiązki energii bezpośredniej oddziałującej na namierzone cele. 

Finalnie, sześciu członków NATO czyli Dania, Włochy, Portugalia, Hiszpania, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone – rozpoczęło nową inicjatywę wspólnego pozyskania i uruchomienia zdolności dowodzenia i kontroli dla naziemnej obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej na poziomie batalionu i brygady (warstwa GBAD C2). W nadchodzących miesiącach eksperci z uczestniczących państw będą dążyli do identyfikacji możliwych rozwiązań dla centrów kontroli ognia w tego rodzaju systemach. NATO zakłada, że tego rodzaju wielonarodowe podejście do rozwiązań technologicznych zmniejszy różnorodność wykorzystywanych systemów i jednocześnie zwiększy interoperacyjność sił zbrojnych państw natowskich oraz przełoży się co naturalne na gotowość operacyjną sił NATO GBAD.

NATO/JR