Wzrasta presja USA na Rosję. Putin próbuje desperacko wzmocnić swoją pozycję przetargową

1. Wygląda na to, że Rosji nie uda się poszerzyć strefy niestabilności na Ukrainie. Ukraińcy zaczęli skutecznie zatrzymywać na granicy rosyjskich bojówkarzy napływających na wschód kraju. Na budynkach administracji obwodowej Doniecka znów powiewa flaga Ukrainy, a lider prorosyjskich separatystów, samozwańczy gubernator Paweł Gubariow został zatrzymany. Taki rozwój wypadków może utrudnić Kremlowi realizację jego celu strategicznego tj. wywalczenie jak największej autonomii dla rosyjskojęzycznych obszarów Ukrainy a być może nawet federalizacji kraju (podnosiłem tą kwestię we wszystkich tekstach od początku kryzysu krymskiego).
2. Coraz bardziej problematyczna staje się kwestia przedstawiania rosyjskich oddziałów na Krymie jako lokalnej samoobrony. Analiza wyposażenia grup bojowych, ale także wypowiedzi ich członków nie pozostawiają wątpliwości co do natury ich pochodzenia. Decydujące znaczenie będzie miała jednak misja OBWE wysłana na półwysep. Rosja zrobi wszystko by ją utrudnić, a prawdopodobnie po prostu uniemożliwić. W perspektywie krótkoterminowej powyższa sytuacja powinna zintensyfikować dyplomatyczne rozmowy służące rozwiązaniu konfliktu (taki był zresztą cel, z powodu którego Rosja nie zdecydowała się na otwartą interwencję, co podkreślałem przy każdej okazji).
3. Wzrasta presja na Rosję ze strony Stanów Zjednoczonych i to -co najważniejsze- także w wymiarze wojskowym. Lotniskowiec George H.W. Bush zacumował w Grecji, okręty z jego grupy uderzeniowej otrzymały od Turcji pozwolenie na przekroczenie Bosforu (USS Truxton wpłynął właśnie na Morze Czarne). Szef Pentagonu, Chuck Hagel zapowiedział również zintensyfikowanie ćwiczeń lotniczych z Polską, wzrost pomocy wojskowej dla tego kraju a także zwiększenie amerykańskiego udziału w misji Baltic Air Policing. Są to środki, które przemawiają do wyobraźni rosyjskiej być może nawet bardziej aniżeli zapowiadane retorsje gospodarcze.
4. Biały Dom podkreśla, że sankcje ekonomiczne wobec Rosji są nadal możliwe i aktualnie opracowywany jest ich katalog. Jak już wspominałem obawy co do ich wprowadzenia są na Kremlu spore. Władimir Putin podczas swojej konferencji prasowej podkreślił, że blokada ekonomiczna jego kraju będzie oznaczała obustronne straty. Bardzo szybko w mediach zaczęły pojawiać się informacje o tym, że Rosjanie mogą zareagować na działania Waszyngtonu zaprzestaniem spłacania kredytów zaciągniętych w amerykańskich instytucjach finansowych a także rezygnacją z dolara jako waluty swoich rezerw. Ponadto Rada Federacji (wyższa izba parlamentu rosyjskiego) zaczęła przygotowywać projekt ustawy zakładający konfiskatę mienia spółek z USA i UE.
5. Moskwa powoli traci także główną kartę przetargową w „relacjach” z Kijowem tj. gaz. Komisarz UE ds. energii Guenther Oettinger poinformował, że pomoc w spłacie długów Naftohazu wobec Gazpromu jest znaczącym elementem pakietu finansowego przygotowywanego przez KE dla Kijowa. Z kolei rząd USA zapowiada, że pomoże Ukrainie finansowo (1 mld $), ale także w zakresie zwiększenia efektywności energetycznej. W tym kontekście należy wspomnieć o doniesieniach New York Times, który twierdzi, że administracja Obamy zdecydowała się na eksport gazu łupkowego do Europy. Obecnie ma trwać przyśpieszona praca nad koniecznymi procedurami i zezwoleniami. Potwierdzenie tych informacji może mieć niewyobrażalne skutki geoekonomiczne.

Wszystkie powyższe czynniki powodują, że maleje szansa na osiągnięcie przez Kreml celów strategicznych związanych z operacją krymską. To właśnie dlatego Moskwa skokowo eskaluje napięcie zwiększając liczbę wojsk na półwyspie, po raz drugi przyśpieszając referendum mogące zdecydować o jego secesji, a także doprowadzając do przyjęcia przez lokalny parlament uchwały wzywającej do przyjęcia Krymu w skład Federacji Rosyjskiej. Tylko tym sposobem Putin może doprowadzić do błyskawicznych i korzystnych dla siebie rozstrzygnięć dyplomatycznych.