Rosyjski odpowiednik Raka z gumową osłoną

Zdjęcia, które przedstawiają wspomniany pojazd, zostały wykonane w rejonie Awdijiwki, której okolice dalej są miejscem zaciekłych walk. Jak widzimy, wóz otrzymał nad przedziałem silnika osłonę przeciwko dronom, która przy okazji została przykryta siatką maskującą. Jednak „głównym bohaterem” jest tutaj to, co zostało nałożone przy pomocy śrub na pancerz kadłuba oraz wieży opisywanego samobieżnego moździerza. Są to duże kawałki gumowych pokryć (możliwe, że w jakiś sposób zbrojone), pokrywające większą część osłony zasadniczej pojazdu.

Czy tego typu osłony przeciwko, chociażby dronom FPV mają sens? Poniekąd tak, mają one szanse (podobnie jak inne improwizowane pancerze) zakłócić proces formowania się strumienia kumulacyjnego, co w przypadku i tak słabej głowicy bojowej może uchronić pancerz zasadniczy przed przebiciem. Z drugiej strony tego typu konstrukcje mają zasadę działania „na dwa uda” albo się uda i zadziała, albo nie uda i załoga przekonuje się o tym dobitnie.

2S23 Nona-SWK to radziecki/rosyjski samobieżny armatomoździerz kal. 120 mm bazujący na 2S9 Nona-S, jednak osadzony na podwoziu transportera opancerzonego BTR-80 (w miejsce wcześniejszego gąsienicowego BTR-D). Jego donośność określa się na 7100-8800 metrów w zależności od typu używanego efektora. Dodatkowo możliwe jest użycie amunicji z napędem rakietowym, wtedy zasięg ostrzału wzrasta do 12 km. Za napęd pojazdu odpowiedzialny jest chłodzony wodą silnik wysokoprężny V8 KamAZ-7403 o mocy znamionowej 260 KM. System centralnego pompowania opon w pojeździe pomaga jeździć w różnych warunkach terenowych oraz w awaryjnych sytuacjach utraty ciśnienia w kołach. Maksymalna prędkość drogowa pojazdu to 80 km/h, natomiast maksymalny zasięg operacyjny to około 500 km. Prędkość pojazdu w wodzie wynosi do 10 km/h.