Regresywna ewolucja sposobu prowadzenia wojny przez Rosję

Klęska planów Putina w odniesieniu do pierwszej fazy pełnoskalowej wojny na Ukrainie, w tym niezajęcie Kijowa i Charkowa, pokazała, że kilkunastoletnia próba zreformowania rosyjskiej armii zakończyła się niepowodzeniem. Winę zrzucono na zmiany, które wprowadzili głównie szef Sztabu Generalnego gen. Walerij Gierasimow oraz pierwszy wiceminister gen. Arkadij Bachin, mimo że sprawdziły się one w 2014 r. podczas zajmowania Krymu oraz części obwodów donieckiego i ługańskiego.

Nikt nie zastanawiał się na poważnie, dlaczego osiem lat później działania rosyjskich batalionowych grup taktycznych nie były już tak skuteczne jak wcześniej. Ten brak refleksji jest w pewnym sensie zrozumiały, ponieważ okazałoby się wtedy, że nie chodzi o samo założenie reformy, tylko o sposób jej przeprowadzenia. Dla rosyjskiej propagandy lepiej bowiem wierzyć w ocenę sytuacji przedstawianej przez generałów, niż krytykować to, co nie zostało przez nich zrobione.