US Army rozwija brygady pancerne

Nowy sprzęt wojskowy

Obecnie US Army wdraża do coraz większej liczby brygad pancernych oraz ciężkich dywizji, nowy sprzęt wojskowy w postaci czołgów M1A2SEPv3, bojowych wozów piechoty M2A4, bojowych wozów rozpoznawczych M7A4, rodzinę bazujących na M2A4, gąsienicowych pojazdów AMPV w wariantach transportera opancerzonego M1283, wozu ewakuacji medycznej M1284, mobilnego punktu operacyjnego M1285, wozu dowodzenia M1286 i moździerza samobieżnego M1287.

Ponadto wdrażane są nowe armatohaubice samobieżne M109A7 wraz z artyleryjskimi wozami amunicyjnymi M992A3, choć już rozważana jest modernizacja M109A7, poprzez wymianę uzbrojenia głównego z działa M284 z lufą L39 na nowe działo z lufą L52, np. w ramach propozycji producenta, firmy BAE Systems, która zakłada zastosowanie działa Rheinmetall L52. Oczywiście US Army obecnie jako dwa priorytety traktuje wdrożenie dwóch nowych wozów bojowych.

W przyszłym roku, US Army ma otrzymać od General Dynamics Land Systems pierwszą serię czterech prototypów nowego czołgu podstawowego M1E3, a wdrożenie i standaryzacja nowej maszyny już jako M1A3, prognozowana jest na maksymalnie do 2030, a najlepiej według US Army, jeśli wydarzy się to wcześniej, sam wóz ma mieć otwartą architekturę i modułową konstrukcję, które umożliwią szybsze wdrażanie koniecznych modyfikacji i modernizacji.

Podobnie ma być z nowym bojowym wozem piechoty XM30, tutaj również US Army oczekuje wdrożenie nowego pojazdu najdalej około 2030, jako M30, w przyszłym roku zarówno General Dynamics Land Systems jak i American Rheinmetall Vehicles mają dostarczyć pierwsze serie prototypów, które rozpoczną testy w jednostkach US Army, tym samym rozpoczynając właściwy proces mający na celu wybranie następcy wysłużonych bojowych wozów piechoty M2.

US Army dalej pracuje nad integracją z istniejącymi platformami aktywnych systemów obrony pojazdów, oraz ich dalszy rozwój i bardziej dopracowaną integrację z nowymi platformami M1A3 i M30, a także modernizację aktywnych systemów ochrony pojazdów, także pod kątem ochrony przed dronami i amunicją krążącą.

Transformacja w Kontakcie

Ale modernizacja sił pancerno-zmechanizowanych US Army to nie tylko nowy sprzęt ciężki, to także tzw. Transformacja w Kontakcie (TiC - Transformation in Contact), koncepcja ta zakłada dostarczanie jednostkom wojskowym nowego sprzętu, gdy te przygotowują się do dużych ćwiczeń, dzięki czemu nowy sprzęt może zostać przetestowany przez żołnierzy, w realistycznych warunkach w trakcie manewrów prowadzonych na poligonach.

US Army podkreśla że analizując wojnę toczącą się na Ukrainie, wniosek jaki wyciągnęli jest jasny, opancerzone wozy bojowe takie jak czołgi, bojowe wozy piechoty czy artyleria samobieżna nadal są niezbędne, ponieważ zapewniają konieczną mobilność taktyczną, wsparcie ogniowe oraz przeżywalność na polu walki, które umożliwiają przełamanie linii obronnych przeciwnika, zdobycie i utrzymanie terenu a także dezorganizację sił przeciwnika.

Wyżsi oficerowie US Army podkreślają, że obecnie na Ukrainie mamy do czynienia z wojną pozycyjną na wyniszczenie, która wynika z różnych ograniczeń, obu walczących stron, oraz z zastosowania bezzałogowców, ale głównie jako rozpoznania, umożliwiającego wczesne wykrycie punktów koncentracji jednostek przeciwnika, oraz rozpoznanie jego linii obronnych. US Army chce uniknąć takich sytuacji i musi dostosować swoje formacje do nowych warunków.

US Army chce wprowadzić i przetestować takie rozwiązania jak małe drony/amunicja krążąca jako wyposażenie opancerzonych wozów bojowych, które służyć mają jako środki rozpoznawczo-uderzeniowe dla formacji pancerno-zmechanizowanych, jednocześnie formacje te muszą być chronione przed tego typu środkami, zarówno w formie aktywnych systemów ochrony pojazdów, jak również systemami zwalczającymi drony na wyższym poziomie za pomocą zagłuszarek, emiterów mikrofal czy laserów oraz artyleryjskich i rakietowych zestawów przeciwlotniczych.

Formacje pancerno-zmechanizowane mają mieć własne zdolności WRE (Walki Radio Elektronicznej), a także nowe zdolności związane z przełamywaniem linii obronnych w formie pól minowych za pomocą specjalistycznych pojazdów saperskich, zarówno załogowych z możliwością opcjonalnego zdalnego sterowania, jak i bezzałogowych, które mają umożliwić sprawne i bezpieczne tworzenie przejść w polach minowych, umożliwiając załogowym pojazdom bojowym dokonanie przełamania.

Brygady Pancerne oraz Dywizje Ciężkie, przejdą także zmiany organizacyjne, gdzie w ramach struktur organizacyjnych dodane zostaną Wielofunkcyjna Kompania Rozpoznawcza oraz Kompania Wielozadaniowa. Testowane mają być także dwie nowe struktury dla kompanii zmechanizowanych, oraz sprawdzone ma zostać jaka będzie bardziej efektywna kompania czołgów, w dotychczasowej konfiguracji z 14 czołgami w kompanii czy nowa z 12 czołgami w kompanii.

Obecnie testy mają być prowadzone w ramach 1. Dywizji Pancernej, 1. Dywizji Kawalerii i 3. Dywizji Piechoty. W ramach ćwiczeń dane brygady pancerne US Army biorące w nich udział, będą musiały walczyć z silniejszym przeciwnikiem liczącym do trzech brygad, posiadających 224 czołgi, 224 bojowe wozy piechoty, 168 pojazdów o trakcji kołowej, 56 egzemplarzy artylerii samobieżnej, 392 drużyny piechoty i 900 bezzałogowych statków latających.

Tutaj warto wspomnieć że w ramach reformy US Army przeformuje 1. Dywizję Pancerną, 1. Dywizję Kawalerii i 34. Dywizję Piechoty (Gwardii Narodowej) w Dywizje Pancerne (Wzmocnione), natomiast 1., 3., 4. i 36. Dywizja Piechoty, zostaną przeformowane w Dywizje Pancerne. Dywizje te mają mieć także wzmocnioną artylerię składającą się z trzech dywizjonów artylerii, każdy z nich z dwoma bateriami armatohaubic samobieżnych 155 mm oraz jedną baterią wyrzutni MLRS/HIMARS, oraz czwarty dywizjon artylerii rakietowej.

Wszystkie te zmiany mają na celu umożliwienie dywizjom pancernym, manewr na polu walki, tak aby uniknąć sytuacji, w której wojska lądowe utykają w wojnie pozycyjnej na wyniszczenie, która jest niefektywna. US Army przyjmuje podejście zakładające działanie falami, gdzie pierwsza fala to rozpoznanie sił przeciwnika, fala druga to uderzenie na przeciwnika za pomocą artylerii i amunicji krążącej mające przygnieść go ogniem i utrudnić lub uniemożliwić mu działanie, a trzecia fala to manewr pododdziałów pancernych i zmechanizowanych, które mają zbliżyć się do przeciwnika i go zniszczyć.

Pierwsze efekty takiego rozwiązania miały być widoczne w trakcie ćwiczeń 1. Brygady Pancernej, 1. Dywizji Pancernej, gdzie wpierw przeciwnik został porażony za pomocą dronów/amunicją krążącą, a także ogniem moździerzy, przy wsparciu środków WRE, co umożliwiło dokonanie przełamania pozycji obronnych przez pododdziały czołgów i piechoty zmechanizowanej, które następnie otoczyły i zniszczyły siły przeciwnika.

Wszystkie te rozwiązania są testowane na terenie największego poligonu w USA, w Fort Irwin National Training Center, gdzie szkolić się mogą całe dywizje,zresztą jest planowane, aby wkrótce na tym poligonie szkoliła się cała 1. Dywizja Kawalerii, która ma przetestować nowe rozwiązania na dużą skalę. To także jak zaznaczają Amerykanie, okazja aby przeszkolić logistyków i szukać rozwiązań, mających na celu dalsze usprawnianie logistyki.

Kolejnym problemem nad którego rozwiązaniem pracują Amerykanie, to redukcja obciążenia kognitywnego żołnierzy, którzy mogą być przytłoczeni informacjami które są zbierane przez środki rozpoznawcze. Dlatego też testowane są różne rozwiązania z zakresu filtrowania informacji, np. tak aby załogi wozów bojowych otrzymywały tylko informacje istotne z punktu widzenia wykonywanego przez nie zadania.

Z pewnością warto obserwować to co robią Amerykanie, także dlatego, że Wojsko Polskie również prowadzi tzw. Transformację w Kontakcie w ramach naszych wojsk lądowych, i wdraża nowe rozwiązania, mające umożliwić wojskom lądowym, skuteczne wykonywanie, postawionych zadań.