Ukraina: artyleria rosyjskiej piechoty morskiej zdobyta

Kryzys ukraiński - raport specjalny Defence24.pl

Nona-SWK wywodzi się od samobieżnego moździerza opartego o podwozie gąsienicowego transportera opancerzonego BTR-D. Wóz ten miał nadaną nazwę 2S9 Nona i był z powodzeniem użyty bojowo przez jednostki powietrznodesantowe walczące w latach 80. w Afganistanie. Wysoka ocena, jaką tam uzyskał, spowodowała opracowanie moździerza 2S23 Nona-SWK przeznaczonego dla piechoty morskiej.

Jednak w tym przypadku zmieniono podwozie na to użyte w kołowym transporterze opancerzonym rodziny BTR-80. Mimo upływu kilku dekad jest to dość rzadko występujący rodzaj sprzętu w armii Federacji Rosyjskiej. Szacunki mówią o zaledwie około 50 egzemplarzach wyprodukowanych do 2015 roku.

Z moździerza można strzelać specjalną amunicją odłamkowo-burzącą o zasięgu ognia 8800 m lub standardową z donośnością osiągającą 7100 m. Dodatkowo możliwe jest użycie amunicji z napędem rakietowym, wtedy zasięg ostrzału wzrasta do 12 km.

Moździerz samobieżny Nona-SVK jest napędzany chłodzonym wodą silnikiem wysokoprężnym V8 KamAZ-7403 o mocy znamionowej 260 KM. System centralnego pompowania opon w pojeździe pomaga jeździć w różnych warunkach terenowych oraz w awaryjnych sytuacjach utraty ciśnienia w kołach. Maksymalna prędkość drogowa pojazdu to 80 km/h, natomiast maksymalny zasięg operacyjny to około 500 km. Prędkość pojazdu w wodzie wynosi do 10 km/h.