Izrael uderzył w Huti pociskami naddźwiękowymi

Pierwsze uderzenie przeprowadzono w nocy z 19 na 20 grudnia 2024 roku. Wzięło w nim udział co najmniej 14 samolotów F-15D i F-16I ze 106 i 201 Dywizjonu. Maszyny były uzbrojone w naddźwiękowe pociski Rampage o zasięgu szacowanym na 150-250 km i głowicy bojowej o masie 150 kg i wysokiej precyzji trafienia (co najmniej 50 proc. pocisków trafia w okrąg o średnicy 10 m). Pocisk ten może operować na wysokościach od 1 do 12 km osiągając prędkość od 1 do 1,6 Macha. Rampage wykorzystuje nawigację inercyjną i naprowadzaniem satelitarnym, a w ostatniej fazie lotu naprowadza się na cel na zobrazowanie w widmie podczerwonym. F-15D przenosiły także także w cięższe pociski Popeye o zasięgu 78 km z 360 kg głowicą bojową, naprowadzane termowizyjnie lub telewizyjnie.

Samoloty były wspierane przez maszyny rozpoznawcze i tankowania powietrznego, dzięki czemu mogły dotrzeć na odległość mniej więcej 2 tysięcy kilometrów od swoich baz. Uderzyły w dwóch falach. Pierwsza obrała za cel Sanę i porty. Dążono m.in. do zniszczenia portowych holowników i infrastruktury, tak aby Huti nie byli w stanie przyjmować statków z bronią przekazywaną im przez Iran. Wśród tego uzbrojenia znajdują się bowiem drony i pociski, którymi Huti uderzają na Izrael praktycznie od początku wojny na Bliskim Wschodzie, a także pociski, którymi atakowana jest żegluga na Morzu Czerwonym. Od czasu 7 października 2024 roku do dzisiaj z terytorium Jemenu odpalono w Izrael około 350 różnego rodzaju pocisków i dronów samobójczych.

Pierwsza fala ataku skoncentrowała się na portach i – zgodnie z komunikatem Sił Powietrznych Izraela – zdołała m.in. zatopić osiem holowników. Druga fala uderzała w dwie elektrownie w stołecznej Sanie.

Z kolei w nocy z 9 na 10 stycznia samoloty F-16I Sufa uzbrojone wyłącznie w pociski Rampage wzięły udział w większym uderzeniu izraelskiego lotnictwa, które przeprowadzono w odpowiedzi na kolejne ataki dronami i pociskami balistycznymi na Izrael. Rampage miały zostać użycia do „niszczenia celów w centralnym i zachodnim Jemenie”. Tym razem celem była elektrownia w Hizaz, uważana za najważniejsze źródło energii elektrycznej dla reżimu Huti, a także dwa porty i ich „militarna infrastruktura”.