Indie bliżej zakupu Seahawków

Indyjskie MH-60R mają być maszynami wielozadaniowymi, zdolnymi do przeprowadzania misji poszukiwawczo-ratowniczych, transportu czy funkcjonowania jako element sieci komunikacyjnej (retranslator). Ich główną rolą będzie jednak zwalczanie okrętów nawodnych i podwodnych, o czym świadczy chociażby pozyskiwane wraz z nimi wyposażenie dodatkowe. Są to m.in.: radiolokatory uniwersalne APS-153(V) (30 w tym sześć zapasowych), 24 lotnicze systemy niskiej częstotliwości ALFS, 30 wielospektralnych systemów celowniczych AN/AAS-44C(V) czy 1000 boi sonarowych typu AN/SSQ-36/53/62.

W pakiecie przewidziano także uzbrojenie: 10 pocisków AGM-114 Hellfire (plus 9 w wersjach szkolnych), 38 rakiet APKWS, 30 lekkich torped Mk 54 przeznaczonych przede wszystkim do zwalczania okrętów podwodnych, emulatory pocisków „woda-woda”, cztery szkolne pociski powietrze-woda, nie wspominając o karabinach maszynowych M-240D czy 30 mm działkach napędowych GAU-21 (po 12 egzemplarzy).

W ramach umowy Hindusi otrzymają także zapasowe silniki, części zamienne wyposażenie radiowe transponfery IFF i inne niezbędne do normalnej eksploatacji wyposażenie. Amerykanie przekażą też pojedynczy śmigłowiec MH-60B/R, który będzie służył w Indiach jako pomoc szkoleniowa. Wykonawcą umowy będzie firma Lockheed Martin Rotary and Mission Systems. Po podpisaniu umowy i przeprowadzeniu negocjacji ma ona zaoferować stronie indyjskiej offset, co jest standardowym wymaganiem stawianym przez tego klienta.

O detalach planów zakupowych informuje oficjalny dokument wydany przez agencję DSCA. W komunikacie podaje się, że ewentualna transakcja wzmocni zdolności "głównego partnera obronnego", służąc zacieśnieniu relacji amerykańsko-indyjskich i tym samym jest zbieżna z celami polityki zagranicznej USA. Notyfikacja, jak w każdym podobnym przypadku, zawiera maksymalne ceny i zakresy transakcji i nie jest równoznaczna z zawarciem kontraktu. Nie jest tajemnicą, że plany zakupu śmigłowców przez Indie są odpowiedzią na wzmocnienie morskich zdolności ChRL, a Pekin jest postrzegany przez Waszyngton jako główny rywal, nie tylko w obszarze Azji i Pacyfiku.